Medische termen en afkortingen: E

Bekijk hier alle Medische termen en afkortingen

Het virus van Epstein-Barr (EBV) veroorzaakt de ziekte van Pfeiffer. Het wordt ook in verband gebracht met kanker in de neus- en keelholte.

Ecchymose is de medische term voor een vlekkerig gebied of een verkleuring van de huid, zoals een kneuzing of een blauwe plek.

Een echocardiogram is een opname met behulp van geluidsgolven van de structuur en het kloppen van het hart.

Echografie is de techniek waarbij, met behulp van geluidsgolven, beelden worden geproduceerd.

Echopraxie is een onbedwingbare herhaling van woorden of bewegingen.

Een ectopische zwangerschap is een zwangerschap buiten de baarmoeder, meestal in de eileider.

Ectropie is een aandoening waarbij het binnenste ooglid naar buiten is gekeerd en is te zien.

Eczeem is een huidontsteking met symptomen als schilfers, roodheid en blaren. Eczeem kan worden veroorzaakt door erfelijke overgevoeligheid, een allergie of beroep. Eczeem door overgevoeligheid is erfelijk en is verwant aan hooikoorts en astma. Eczeem door allergie is een allergische reactie op bijvoorbeeld voedsel. Beroepseczeem ontstaat door blootstelling aan prikkelende stoffen op de werkplek.

Een elektro-encefalogram (EEG) is een opname van de elektrische activiteiten van de hersenen.

Een eeltknobbel is een pijnlijke zwelling aan het begin van de grote teen die onstaat doordat de slijmbeurs van een van de gewrichten in het teenkootje ontstoken is. Eeltknobbels worden vooral veroorzaakt door slecht schoeisel dat voortdurend druk uitoefent op het gewricht waardoor dit ontstoken raakt. Soms kan het probleem worden verholpen door corrigerend schoeisel of spalken, alhoewel een chirurgische ingreep vaak nodig is.

De effectiviteit is de mate van werkzaamheid van een geneesmiddel of behandeling op een ziekte, ongeacht de dosering.

Efferent is het verplaatsen van een stof naar een gebied of de plaats waar deze stof het gebied verlaat. Een voorbeeld hiervan is een bloedvat dat bloed van een structuur afvoert, zoals een lymfe of een niernefron. Het tegenovergestelde van efferent is afferent.

Effusie is het lekken van vocht door de wanden van een bloedvat in weefsel of een lichaamsholte, wat vaak wordt veroorzaakt bij een ontstoken of verstopt bloedvat.

EHBO-afdeling is de medische afkorting voor: afdeling voor eerste hulp bij ongelukken

De eilandjes van Langerhans zijn klompjes cellen in de alvleesklier met een endocriene functie; ze produceren insuline en glucagon.

Het eindplaatje is een klein orgaan aan het eind van een zenuwvezel, voor overdracht van een zenuwimpuls.

Een eksteroog is een klein stukje hard weefsel op een teen dat wordt veroorzaakt door knellende schoenen.

Elasticiteit is het vermogen van weefsel om de vorm en grootte terug te krijgen nadat het vervormd is.

Elastine is een eiwit dat het hoofdbestanddeel is van geel, elastisch bindweefsel dat in de diverse onderdelen van het lichaam voorkomt, zoals de oorschelp, de gehoorgang en de keel.

Een elektro-encefalograaf is een instrument voor het meten van hersengolven. De grafiek die daarvan wordt gemaakt heet een EEG of elektro-encefalogram.

Een elektro-encefalogram (EEG) is een opname van de elektrische activiteiten van de hersenen.

Een elektrocardiogram (ECG) is een opname van de elektrische activiteiten van het hart.

Elektroforese is het zweven van deeltjes in een vloeistof als gevolg van een elektrisch veld in de vloeistof.

Elektrolyse is de permanente verwijdering van ongewenst haar door middel van een kortegolfstroom die de haarwortel doodt.

Een elektrolyt is een verbinding die een elektrische lading in een oplossing geleidt. Het lichaam heeft elektrolyten nodig om zenuwimpulsen door te geven, de stofwisseling in de cellen op peil te houden en andere functies uit te kunnen voeren. Twee veelvoorkomende elektrolyten in het menselijk lichaam zijn natriumionen (Na+) en kaliumionen (K+).

Een elektromyogram (EMG) is een test waarbij de elektrische activiteiten in een spier worden geanalyseerd nadat ze zijn versterkt, weergegeven en opgenomen.

Een elektronenmicroscoop is een in 1930 ontwikkelde krachtige microscoop die met stralen van zeer snelle elektroden in plaats van met lichtgolven een voorwerp verlicht dat moet worden geobserveerd.

Een elektroshock is een soort schoktherapie die bij geestelijke stoornissen wordt toegediend. Hierbij worden elektroden op de hoofdhuid geplaatst waarmee elektrische schokken aan de hersenen worden gegeven.

De ELISA-test is het acroniem voor enzyme-linked immunosorbent assay, een bloedtest die wordt gebruikt bij de diagnose van infectieziekten.

Een elixir is een alcoholisch aftreksel van kruiden.

Embolie (bijvoorbeeld caissonziekte) is de vorming van belletjes in lichaamsvocht onder invloed van een sterk verminderde omgevingsdruk.

Embolie (bijvoorbeeld caissonziekte) is de vorming van belletjes in lichaamsvocht onder invloed van een sterk verminderde omgevingsdruk.

Een embrocatio is een natte omslag. De term wordt nauwelijks meer gebruikt.

Het embryo is de eerste fase in de ontwikkeling van een foetus, de eerste zes tot acht weken na de bevruchting van een eicel.

Het embryonaal schild is de op de dooierzak gelegen embryonale vlek, bestaande uit een doorschijnend middengedeelte en een donkere zoom.

Emesis (braken) is het uitspugen van de maaginhoud via de slokdarm en de mond. Dit wordt ook overgeven genoemd.

Een emeticum is een braakmiddel. Emesis is de medische term voor braken.

Emfyseem is een zwelling of ontsteking van het longweefsel als gevolg van vastzittende lucht tussen het verbindingsweefsel of het weefsel van het tussenschot van de longblaasjes.

Een elektromyogram (EMG) is een test waarbij de elektrische activiteiten in spieren wordt geanalyseerd na te zijn versterkt, weergegeven en opgenomen.

Een emolliens is een verzachtend middel , dat verharde weefsels, huid en slijmvliezen weker maakt.

Empyeem is een opeenhoping van pus in een lichaamsholte of in bepaalde organen.

Een emulsie is een fijn-disperse vermenging van een vloeistof in een andere vloeistof.

Encefalitis is een hersenontsteking, al of niet gepaard met meningitis (hersenvliesontsteking) of myelitis (ruggenmergontsteking).

Endemisch (inheems) is de medische term voor een ziekte of stoornis die voortdurend aanwezig is in een bepaalde streek of bij een bepaalde groep mensen.

Het endocrien systeem bestaat uit een groep organen die klieren worden genoemd. Ze verschillen van andere klieren omdat ze chemische stoffen, de zogenaamde hormonen, afgeven aan de bloedsomloop. De afgescheiden hormonen zijn belangrijk voor lichaamsfuncties. Ze reguleren basisdriften en emoties, zorgen voor groei en sexualiteit, helpen bij het herstellen van beschadigd weefsel en bij het aanmaken van energie.

Endocytose is een proces waarbij het vlies van een cel zich ontwikkelt en een deeltje opneemt.

Endogeen betekent vanuit het lichaam.

Het endolymfe is het vocht in het vliezige labyrint.

Endometriose is een woekering van het weefsel van de baarmoeder op plaatsen in de buikholte waar dit weefsel normaliter niet voorkomt.

Het endometrium is het slijmvlies van de baarmoeder.

Het endomysium is de dunne bindweefselmantel om de afzonderlijke spiervezel.

Het endoneurium is de dunne vindwefselschede rondom de afzonderlijke zenuwvezel.

Endorfine is een stof die in het lichaam wordt aangemaakt en pijn verlicht.

Een endoscoop is een flexibel instrument waarmee artsen vrijwel elke structuur in het lichaam kunnen bekijken.

Een endotoxine is een inwendig toxine van bacteriën dat vrijkomt bij het afsterven van de bacteriën.

Enkephaline is een groep kleine eiwitmoleculen die worden aangemaakt in de hersenen en door de uiteinden van de zenuwen in het gehele lichaam. Deze moleculen hebben een pijnstillende werking.

Entericus is de medische term voor: met betrekking tot de darmen of ingewanden.

Enteritis is een ontsteking van de dunne darm.

Enterokinase is een in het darmsap voorkomende activator die tryptinogeen omzet in trypsine.

Enterotyphus is een andere naam voor buiktyfus, een besmettelijke, bacteriële infectie die gewoonlijk wordt veroorzaakt door salmonella en wordt verspreid door besmette melk, water of voedsel.

Enuresis is de medische term voor bedplassen.

Enuresis nocturna is de medische term voor onwillekeurige nachtelijke urinelozing ofwel bedplassen.

Een enzym is een organische molecule die zich als een katalysator gedraagt en biochemische reacties versnelt of makkelijker laat verlopen.

Een epicanthus, huidplooi is een verticale plooi van de huid vanaf het bovenste ooglid tot de rand van de neus. Dit verschijnsel komt voor bij sommige rassen in Azië, zoals bij Mongolen.

Een epicondylus is een knobbelachtig uitsteeksel aan het uiteinde van een bot.

Epidemisch is de medische term voor een ziekte die normaal gesproken vrijwel niet voorkomt in een gemeenschap, maar zich plotseling razendsnel verspreidt.

Epiduraal is een medische term die verwijst naar op of buiten de dura mater. Het is ook een algemene term voor epidurale anestesie, waarbij een plaatselijke verdoving in de epidurale holte in de midden- of onderrug wordt gespoten om de zenuwen van de borstkas en het onderlichaam te verdoven.

De epifyse is het eindstuk van het pijpbeen.

Epigastrisch verwijst naar het gedeelte van de bovenbuik (zoals in epigastrische pijn).

Epilepsie is een groep aandoeningen van het zenuwstelsel die worden gekenmerkt door steeds terugkerende perioden van krampachtige bewegingen, stoornissen in de waarneming, abnormaal gedrag, bewusteloosheid van tijdelijke aard of alle symptomen bij elkaar.

Het epimysium is de bindweefsellaag tussen een spier en zijn bindweefselvlies.

Epinefrine (adrenaline) is een hormoon dat wordt afgescheiden door het bijniermerg en dat het lichaam nodig heeft om met spanning om te kunnen gaan.

Het epineurium is een bindweefsel-omhulling van perifere zenuwen.

Een episiotemie is het wijder maken van de schede-ingang door het inknippen van de vagina tijdens de bevalling.

Epistaxis is de medische term voor neusbloeding.

Een andere benaming voor epitoop is antigene determinant. Het is de chemische structuur van een groot-moleculair antigeen dat de specificiteit van het antigeen bepaalt.

Het virus van Epstein-Barr (EBV) veroorzaakt de ziekte van Pfeiffer. Het wordt ook in verband gebracht met kanker in de neus- en keelholte.

Erytheem is een niet omschreven, vluchtige rode kleurverandering van de huid die berust op vaatverwijding.

Erythemateus betekent met de eigenschappen van erytheem, gepaard gaande met erytheem.

Het medicijn erythromycine is voor het eerst gebruikt in 1952 en is een populair medicijn voor de behandeling van infecties, omdat het heel weinig bijwerkingen heeft. Het medicijn voorkomt de groei en vermenigvuldiging van micro-organismen door de productie van de essentiële eiwitten te belemmeren.

Erytropoëse is de vorming van erytrocyten.

Erytropoëtine is een door de nier geproduceerd hormoon dat aanzet tot de aanmaak van rode bloedcellen.

Een essentieel aminozuur is een aminozuur dat niet door het lichaam zelf kan worden geproduceerd.

ET is de medische afkorting voor: embryo transfer. Het is een procedure die wordt gebruikt bij kunstmatige voortplantingsmethoden, waarbij het embryo via de vagina en de baarmoedermond in de baarmoeder zelf wordt gebracht.

Ether, of diëthylether, was het eerste algemene verdovingsmiddel en werd tot de jaren dertig bij chirurgische ingrepen gebruikt. Het is een kleurloze vloeistof die werd toegediend via een verbandgaasje dat op het gezicht van de patiënt werd gelegd.

Ethiologie is de kennis of leer van levenswijze c.q. gedrag van mensen of dieren.

Euforie is een abnormaal of overdreven gevoel van zich goed voelen.

Eupnoe is de medische term voor normale ademhaling.

Eversie betekent naar buiten draaien en is een ander woord voor uitstulping.

Excisie is het chirurgisch wegsnijden van ziek weefsel of een ziek orgaan uit omringend gezond weefsel.

Een excoratie of schaafwond is een oppervlakkige wond die ontstaat door het afschrapen van de huid.

Excoriatie (ontvelling) is de term voor het verliezen van de bovenste laag van de huid (opperhuid).

Exfoliatie is het afpellen of afschilferen van de hoornlaag van de huid.

Een exocriene klier scheidt vocht af door een opening in de huid om de huid af te koelen door verdamping. Deze klieren behoren tot het exocrien systeem.

Exocytose is het proces waarbij materiaal vanuit het celplasma wordt omgeven door de celmembraan en wordt afgestoten.

Exogeen is de medische term voor afkomstig van buiten het lichaam.

Exophthalmus is een naar voren verplaatste oogbal, meestal veroorzaakt door een tumor.

Een exotoxine is een giftige stof die wordt gevormd door bacteriën en buiten de bacteriële cel wordt gevonden.

Expectorans zijn een groep geneesmiddelen tegen de hoest die het ophoesten van slijm bevorderen.

Een expectorans is een geneesmiddel dat de expectoratie (ophoesten van sputum) bevordert.

Expectoratie is het ophoesten of opgeven van slijm of andere stoffen.

Expiratie is uitademen, het uitstoten van lucht uit de longen.

Exsudatie is het vanuit bloedvaten lozen van vocht dat bestaat uit cellen, pus en grote hoeveelheden eiwitten, in of op een weefsel.

Extensie is het uitrekken of uitstrekken met een spier.

Externe nares is de anatomische benaming voor neusvleugels.

Extravasaal is de medische term voor buiten een vat of buiten de vaten (bijvoorbeeld een extravasale bloeding).