Nierfalen
Chronisch nierfalen treedt op als beide nieren geleidelijk aan slechter functioneren. De nieren bevatten talrijke kleine structuren, nierkluwentjes of glomeruli, die de afvalstoffen uit het bloed filteren en de eiwitten vasthouden. De afvalstoffen en overmaat aan water verzamelen zich in de blaas tot ze als urine worden uitgescheiden.
Bij chronisch nierfalen zijn de nieren jarenlang aan beschadiging onderhevig geweest. Als nierweefsel wordt afgebroken door letsel of ontsteking, zal het resterende gezonde weefsel de taken overnemen. Het extra werk vormt een zware belasting, waardoor ook gezond weefsel mettertijd beschadigd raakt en tenslotte de hele nier niet meer functioneert. De nieren zijn erg sterk, zodat al 90 procent van een nier beschadigd kan zijn voordat verschijnselen optreden. Maar bij acute overbelasting, zoals infectie, uitdroging of gebruik van bepaalde geneesmiddelen, kunnen de verschijnselen eerder ontstaan.
Als zich overmatig veel water, mineralen (kalium) en afvalproducten in het lichaam ophopen, wordt chronisch nierfalen een levensbedreigende toestand. Maar als de onderliggende ziekte wordt behandeld en verdere schade kan worden beperkt, kan het eindstadium van nierfalen nog 10 tot 20 jaar worden uitgesteld. In het eindstadium kan nierfalen worden behandeld met dialyse of niertransplantatie, waardoor de levenskansen worden vergroot en men een normaal leven kan leiden.
Symptomen
Veelvuldig urineren, weinig urine, Algeheel gevoel van ziekzijn. Bij vergevorderd stadium (uremie, ophoping van afvalstoffen in het bloed): opgezette enkels, zwelling rond de ogen (oedeem); kortademigheid (vocht in de longen); misselijkheid en overgeven; gebrek aan eetlust, gewichtsverlies; hikken; slechte adem; beslagen tong; pijn in borst en botten; jeuk; gele of bruinige huid; witte kristallen (urinezuur) op de huid; blauwe plekken of (tandvlees)bloedingen; uitblijven van menstruatie (amenorroe); vermoeidheid en slaperigheid; verwarring; spiertrekkingen of toevallen; bewustzijnsverlies.
Oorzaken:
• Diabetes mellitus en verhoogde bloeddruk.
• Primaire nierziekten, zoals nierbekkenontsteking, cystenieren en nierontsteking.
• Verhoogde bloeddruk kan de oorzaak zijn van nierfalen, maar ook door progressief nierfalen worden veroorzaakt.
• Tumoren, nierstenen of vergrote prostaatklier kunnen zowel de urineleiders als de urinebuis blokkeren, de urinestroom belemmeren en nierbeschadiging veroorzaken.
• Vergiftiging met zware metalen zoals cadmium, lood, kwik of goud.
• Bepaalde antibiotica (streptomycine), antischimmelmiddelen en immunosuppressiva kunnen nierbeschadiging veroorzaken.
• Langdurig gebruik van hoge doseringen niet steroïde ontstekingsremmers (NSAID’s) zoals ibuprofen of naproxeen.
• Contrastmiddelen die soms worden gebruikt bij röntgenopnamen kunnen bij mensen met zwakke nieren nierfalen veroorzaken.
• Overmaat aan calcium in het bloed (door verhoogde bijschildklierwerking) en te hoog urinezuurgehalte kan chronisch nierfalen tot gevolg hebben.
• Beschadigde nieren raken eerder geïnfecteerd en ontstoken.
• Mensen met slechts één nier zijn kwetsbaarder voor complicaties bij nierbeschadiging.
behandeling
• Zoutarme, eiwitarme, koolhydraatrijke voeding, vitaminesupplementen.
• Een obstructie in de urinewegen kan operatief moeten worden verwijderd.
• Antibiotica worden voorgeschreven bij bacterie infecties (kuur afmaken).
• Bloeddrukverlagende middelen worden voorgeschreven tegen verhoogde bloeddruk.
• Bij hartfalen is medicatie noodzakelijk.
• Bloedarmoede wordt behandeld met erythropoëtine om de productie van bloedcellen te bevorderen.
• Natriumbicarbonaat of calciumcarbonaat wordt toegediend tegen ophoping van zuren (acidose).
• Fosfaatbindende middelen, calciumsupplementen en vitamine D worden gebruikt tegen secundair verhoogde bijschildklierwerking, die nierbeschadiging kan veroorzaken.
Dialyse, waarbij het bloed kunstmatig wordt gefilterd wordt toegepast als een belangrijk deel van de nieren niet meer functioneert. Bij hemodialyse wordt het bloed in een kunstnier gepompt waar het wordt gefilterd, vervolgens stroomt het weer terug naar het lichaam. De procedure moet gedurende 9 uur per week, meestal in 3 sessies, worden gedaan. Een andere methode is peritoneale dialyse, waarbij via een katheter in de buik een speciale vloeistof (dialysaat) door het buikvlies (peritoneum) wordt gevoerd. De afvalstoffen worden dan uit het bloed verwijderd. Deze procedure moet twee tot driemaal (in totaal 30 tot 40 uur) worden gedaan.
Niertransplantatie is een alternatief voor dialyse in het eindstadium. Het nierfalen kan dan volledig worden opgeheven, maar het is meestal moeilijk een geschikte donornier te krijgen. Een familielid is meestal de beste donor. Tegen afstoting moet de patiënt langdurig immunosuppressieve middelen gebruiken.
Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.