Aids

AIDS (Aqcuired immunodeficiency syndrome) is de terminale fase van een infectie met het humaan immunodeficiëntievirus (HIV). Het virus dat zich bevindt in bloed, sperma en andere lichaamsvochten dringt in een bepaald soort witte bloedcellen (T4-lymfocyten, belangrijke componenten van het immuunsysteem) en vernietigt deze.

Na de besmetting vermenigvuldigt het virus zich gedurende een paar maanden, hetgeen soms gepaard gaat met koorts, vermoeidheid, keelpijn, huiduitslag, en andere symptomen die lijken op een gewone virusinfectie, zoals de ziekte van Pfeiffer. Zulke symptomen duren slechts een of twee weken. De patiënt heeft daarna vaak een tot vijfjaar – soms zelfs 10 jaar of langer -vrijwel geen symptomen (maar is nog wel besmettelijk). Als tenslotte echter steeds meer T4-lymfocyten zijn vernietigd door het virus, treden symptomen op als gezwollen klieren, koorts, nachtelijk transpireren, diarree en gewichtsverlies. In dit stadium heeft de patiënt een AIDS-related complex – een verzameling niet-specifieke symptomen die veel voorkomen bij AIDS, maar zonder de meer ernstige levensbedreigende infecties die kenmerkend zijn bij AIDS.

Men neemt aan dat de ziekte pas volledig tot ontwikkeling is gekomen als het immuunsysteem zodanig verstoord is dat af en toe optredende infecties, die normaal door het gezonde afweersysteem onder controle worden gehouden, of een ongewone vorm van kanker (Kaposisarcoom) zich voordoen. De prognose is dan slecht. In feite overlijdt de patiënt meestal een tot driejaar nadat de ziekte volledig tot ontwikkeling is gekomen aan longontsteking, kanker of een andere fatale complicatie.

AIDS vormt nu wereldwijd een belangrijke bedreiging voor de volksgezondheid; er is geen genezing mogelijk, maar er bestaan goede preventieve maatregelen. Homoseksuele en biseksuele mannen en drugsgebruikers die spuiten lopen een verhoogd risico, maar de virus kan ook via heteroseksueel verkeer worden overgebracht.

Aids symptomen

• Gezwollen lymfklieren.
• Voortdurende vermoeidheid en algemeen onwel zijn.
• Herhaalde koortsaanvallen, langdurige koorts, koude rillingen, nachtelijk transpireren.
• Keelpijn.
• Verminderde weerstand tegen verkoudheid, schimmelinfecties (candidiasis), koortsuitslag, aften en andere infectieziekten.
• Gebrek aan eetlust en ongewenst gewichtsverlies.
• Hoesten en ademhalingsklachten.
• Veranderingen in de stoelgang, zoals veel diarree en verstopping.
• Huiduitslag en huidverkleuring, vooral paarse vlekken (Kaposisarcoom).
• Pijnlijke spieren en gewrichten.
• Visuele stoornissen.
• Geheugenverlies, verwardheid, persoonlijkheidsverandering.

Aids oorzaken

AIDS wordt veroorzaakt door het humane immunodeficiëntie virus (HIV), dat zich bevindt in de lichaamsvochten (bloed, sperma, vrouwelijke genitale afscheiding, speeksel en moedermelk) van besmette patiënten. Het virus breekt de immunologische afweer van het lichaam af, waardoor de patiënt vatbaar wordt voor een groot aantal mogelijk fatale secundaire infecties en vormen van kanker, vooral het Kaposisarcoom.

HIV wordt overgedragen via de lichaamsvochten tijdens seksueel verkeer met een besmette partner (vooral tijdens anaal verkeer, waarbij het virus de kans krijgt om in de bloedstroom door te dringen via kleine scheurtjes in het rectumslijmvlies) Besmetting kan ook plaatsvinden door blootstelling aan besmet bloed of bloedproducten, hetgeen gebeurt bij drugsgebruikers die spuiten met gebruikte naalden of hemofiliepatiënten, die geregeld transfusies krijgen. Echter, door de recentelijk verbeterde bloedtests op HIV is het risico op besmetting via een bloedtransfusie vrijwel uitgesloten.

Zwangere vrouwen kunnen het virus overbrengen op hun ongeboren kind. HIV is echter een uiterst kwetsbaar virus en kan buiten het lichaam niet lang overleven. Het is onmogelijk om besmet te raken via minder intiem lichamelijk contact zoals omhelzen, zoenen of drinken uit hetzelfde glas.