Epiglottitis

Epiglottitis, een medisch spoedgeval, is een zelden voorkomende ontsteking van de epiglottis, een stukje kraakbeen boven in de keel dat tijdens het slikken de luchtpijp afsluit. Bij ontsteking wordt de strotklep rood en gezwollen, waardoor al snel ademnood ontstaat, vooral bij kinderen. Om te kunnen ademen, neemt de patiënt een karakteristieke houding aan door zittend voorover te leunen en de nek te strekken. Door zwelling van de strotklep kunnen de luchtwegen binnen 12 uur geheel geblokkeerd raken, zodat onmiddellijk behandelen nodig is.

Ziekenhuisopname is nodig bij epiglottitis omdat de beademing via een adembuis of een noodingreep als de ademhaling geheel geblokkeerd is, nodig kan zijn. Zodra de behandeling is begonnen zullen de verschijnselen in het algemeen binnen 36 tot 48 verdwenen zijn, zonder blijvende schade. De aandoening komt meestal voor bij kinderen tussen 2 en 8 jaar, maar soms ook bij jongeren en volwassenen.

Symptomen:

• Keelpijn
• Koorts.
• Toenemende pijn bij en moeite met slikken.
• Kwijlen.
• Toenemend onverstaanbaar spreken.
• Prikkelbaarheid en rusteloosheid.
• Spoedeisende verschijnselen: ademnood, blauwige huid (cyanose), bewustzijnsverlies.

Epiglottitis oorzaken

• Epiglottitis wordt veroorzaakt door een bacterie-infectie. Bij kinderen is de meest voorkomende oorzaak de H. influenza die zeer besmettelijk is, zodat de andere gezinsleden ook met antibiotica moeten worden behandeld.

• Volwassenen met verzwakte weerstand als gevolg van leukemie, de ziekte van Hodgkin, AIDS of behandeling met chemotherapie wegens kanker hebben een verhoogd risico.

Behandeling

• Ziekenhuisopname is noodzakelijk omdat de verschijnselen snel levensbedreigend kunnen worden.

• Beademing met zuurstof kan nodig zijn.

• Als de luchtwegen geblokkeerd zijn kan het nodig zijn een adembuis via neus of mond in te brengen in de keel.

• Soms moet tracheotomie worden gedaan, waarbij operatief een tijdelijke opening in de luchtpijp wordt gemaakt.Via de opening wordt een dunne buis ingébracht, zodat de patiënt kan ademen. De buis wordt verwijderd als de verschijnselen en de ontsteking over zijn.

• Antibiotica worden intraveneus toegediend tegen de onderliggende bacteriële infectie.

• Tegen uitdroging wordt vocht via een infuus toegediend.

• Om de ontstekingsverschijnselen te bestrijden worden soms corticosteroïden gegeven.