Flegmone

Een flegmone is een ontsteking van de diepere huidlagen, die vooral het bindweefsel van de onderhuid aantast. Dat betekent dat de ontsteking niet beperkt blijft tot een omschreven gebied, maar zich uitbreidt langs bindweefselschotten en talloze spleetjes op de grensvlakken tussen verschillende soorten weefsels. De ontsteking kan op de lymfe en bloedvaten overslaan.

De infectie blijkt zich vooral in de breedte uit te breiden, waarbij grote gebieden van de huid aangedaan kunnen zijn, vooral in de armen en benen, maar ook in de borsten, de balzak en de hals. Het is ook mogelijk dat aan inwendige organen zoals de blaas, een flegmone optreedt.

Wat zijn oorzaken van een flegmone?

De boosdoeners zijn bacteriën (stafylococcen of streptococcen). Meestal dringen deze van buiten in de beschadigde huid. De beschadiging kan zeer klein en onopvallend zijn. Als toegangspoort komen in aanmerking puisten, insektenbeten, plaatsen, waar een prik gegeven werd, furunkels en abcessen.

De ziektekiemen kunnen ook vanuit een ontstekingshaard elders in het lichaam naar de huid versleept worden en uitzaaien (metastaseren), maar dat komt minder vaak voor. De bacteriën kunnen zich alleen uitbreiden als de weerstand van de patiënt verzwakt is, bijvoorbeeld bij leverziekten, bij suikerziekte en bij mensen met tumoren of leukemie. Bepaalde medicijnen kunnen de afweer eveneens verminderen.

Hoe wordt flegmone behandeld?

Als de behandeling op tijd begint, zijn koude compressen en rust meestal voldoende. Als bijvoorbeeld de onderarm aangedaan is, krijgt de arm een spalk zodat de pols en de elleboog niet meer bewogen kunnen worden. Voor koelende compressen kan men 30% iso-propylalcohol gebruiken. Met deze behandeling kan de flegmone al na enkele uren verdwijnen. Door de rust krijgt het afweersysteem van het lichaam voldoende gelegenheid de indringers op te ruimen.

Als de ontsteking gevorderd is en ettervorming optreedt, wordt het voor de lichaamseigen afweer steeds moeilijker de ontstekings haard te bereiken. Men gaat dan proberen zalven aan te brengen die de zwelling terugdringen en de ontsteking remmen. Soms krijgt de patiënt antibiotica toegediend, of de huid wordt ingesneden (incisie) om de etter te laten afvloeien.