Rolfing

Rolfing is een manuele therapie waarbij men de weefsels van het lichaam activeert om a) de bewegingsmogelijkheid van de patiënt te bevorderen; b) om het natuurlijk evenwicht van het lichaam te herstellen; c) om de houding te verbeteren.

De behaalde resultaten zijn afhankelijk van de ernst van de klachten, maar het merendeel van de patiënten beweert reeds na enkele sessies vitaler te zijn; hun stabiliteit is verbeterd, ze voelen minder pijn en, wat zeer belangrijk is, ze hebben meer begrip gekregen van hun klacht en het zelf genezen daarvan. Dit geeft aan dat Rolfing een positief psychisch effect heeft.

Rolfing heeft nog een groot voordeel. Het heeft beslist geen bijwerkingen en de behandeling is ten opzichte van andere therapieën goedkoop. Bij ongemakken zoals stijfheid van de rug en van de spieren en klachten ontstaan door spanningen en chronische pijnen is het beslist de moeite waard eens een bezoek aan een Rolfing therapeut te brengen.

Onder invloed van verschillende basisgedachtes van holistische therapieën ontwikkelde dr. Ida P. Rolf in de jaren 1940-1950 in Amerika de Rolfing techniek. Hierbij ging zij onder andere uit van de homeopathische benadering dat ziektesymptomen overblijfselen zijn van vroeger opgelopen ziekten of spanningen en van het Yoga-principe van de ‘alles omvattende levenslijn’. De osteopathie had zijn werkzaamheid reeds bewezen en het stond vast da t een algeheel welbevinden kan worden bereikt door het herstellen van de wervelkolom en de daarmee verbonden functies.

Om haar patiënten adequaat te kunnen behandelen combineerde dr. Rolf al deze gegevens en voegde daar haar eigen opvattingen aan toe. Deze houden in dat de zwaartekracht van de aarde een constante invloed heeft op de menselijke structuur en dat de zachte, plooibare, verbindende weefsels essentieel zijn voor een herstructurering, omdat zij de matrix zijn van alle onderdelen van het lichaam. Ze noemde haar hervormende werk ‘structurele integratie’. Op het ogenblik zijn er meer dan 500 therapeuten over de hele wereld verspreid die Rolfing toepassen; ze zijn allen gediplomeerd na een studie aan het opleidings- en researchcentrum Rolf Institute in Boulder, Colorado, USA.

Wie hebben het meeste baat bij Rolfing?

Rolfing is erg populair bij mensen die een inspannend leven leiden, bij atleten, dansers, musici en anderen die regelmatig in de schijnwerpers staan. Ze gebruiken de techniek niet alleen om klachten te bestrijden, maar veel meer om in goede conditie te blijven om steeds weer een optimale prestatie te kunnen leveren. Na een sessie Rolfing hebben de meeste mensen het gevoel dat ze een enorme oppepper hebben gekregen; ze blaken van nieuwe energie.

Sommigen vinden ook dat ze geestelijk veranderen en zien de wereld met nieuwe ogen. In ieder geval vindt iedereen die aan Rolfing doet dat zijn uiterlijk en houding sterk en blijvend is verbeterd. Mensen die vooral baat bij Rolfing hebben zijn patiënten met chronische spieraandoeningen (gerelateerd aan de zachte weefsels van het lichaam), personen met rugklachten, die lijden aan slijmbeursontstekingen van gewrichten, artritis of aan algehele stijfheid. Traumatische pijnen van letsels opgelopen bij een auto-ongeluk, of blessures als gevolg van joggen, een tennisarm, een voetbalknie enz. reageren zeer goed op de Rolfing-therapie.

In Rolfing-termen is het verbindende weefsel in het lichaam het belangrijkste orgaan in onze hele structuur. Het is een complex, plooibaar systeem dat de mogelijkheid tot bewegen bepaalt. Het weefsel dat direct op Rolfing reageert is de ‘fascia’, een fijn webachtig weefsel dat zich om elk deel van ons lichaam bevindt.

Als de klacht chronische stijfheid, pijn of gevoeligheid is, is het de fascia die in moeilijkheden verkeert. Het vlies vernauwt zich, zwelt op, irriteert en belemmert de in de buurt liggende weefselstructuren. De problemen beginnen meestal heel vroeg, soms in het kleuterstadium waar al met vallen en verkeerde draaiingen een begin wordt gemaakt met het verstoren van de lichamelijke structuur. Met andere woorden, de verstoring komt niet ineens, maar bouwt zich zeer geleidelijk op. Pas veel later komen de problemen; dan merken we dat ons lichaam niet meer wil zoals wij willen.

Wat kan Rolfing hieraan doen? In de eerste plaats wordt door middel van Rolfing het gekrompen weefsel opgerekt opdat naburige structuren als organen, zenuwen, beenderen of gewrichten meer ruimte krijgen en dus beter functioneren. Patiënten ondervinden na een Rolfing-sessie vaak van het gevoel van verlichting, alsof ze weer ‘lucht hebben gekregen’. Maar ook in de periode tussen de sessies werkt het effect van de manipulatie door dat kan worden gezien als de invloed van de zwaartekracht op het lichaam dat de veranderingen integreert en blijvend aanbrengt.