Osteopathie

Osteopathie is een vorm van manuele geneeskunde die zich bezighoudt met structurele en mechanische problemen van het lichaam. De therapie richt zich niet alleen op de wervelkolom maar eigenlijk op alle ‘dragende delen’, zoals het beendergestel, gewrichten, spieren, kapsels en andere steunweefsels. Het doel is het opheffen van storingen in het bewegingsmechanisme; dit wordt bereikt door lichte druk met de handen en het activeren van geledingen en gewrichten. Osteopaten geloven dat bijna alle klachten terug te voeren zijn op het feit dat de mens op twee benen staat en loopt.

Als we rechtop staan dan veroorzaakt de zwaartekracht een constante druk op onze wervelkolom en op de zachte schijven tussen de wervels. Daarbij komt nog dat de kolom ons hele gewicht moet dragen en ondersteunen. Onze onderrug en heupen moeten zich weren tegen de neerwaartse druk. Voeg hierbij de sluipende effecten van een slechte houding, van onze jachtige levenshouding en een kleine mechanische fout kan snel tot een ernstige handicap uitgroeien.

Dr. Andrew Still in Kirksville, Missouri, USA, is de grondlegger van osteopathie. Als arts werkzaam in de Amerikaanse burgeroorlog kwam hij tot de ontdekking dat de algehele gezondheid van de mens voor een groot deel afhangt van de conditie van de hele wervelkolom. Een verkeerde stand geeft een onnatuurlijke druk op andere delen van het lichaam en veroorzaakt aandoeningen van verschillende aard. Hij ontdekte ook dat de door hem behandelde aandoeningen niet vaak bij dieren voorkwamen, want dieren hebben de gewoonte zich goed uit te rekken als ze wakker worden. Een goed voorbeeld hiervan zijn poezen. Kleine kinderen hebben deze gewoonte ook, maar als we groter worden, en steeds meer haast krijgen, gaat dit waardevolle ‘ritueel’ verloren.

De moderne osteopathie, die voornamelijk in Engeland en Amerika wordt onderwezen, dient echter niet alleen het beendergestel. Uitgaande van Still’s principe dat in de ruggengraat alle zenuwen zitten die de rest van ons lichaam beïnvloeden, zijn dus ook andere kwalen met osteopathie te genezen. Men gaat uit van een segment disfunctie (vroeger was dit leasie, maar dat zaaide grote verwarring) van de wervelkolom, die hoe klein ook, een overgevoeligheid kan veroorzaken. De kans bestaat dat door een disfunctie een bloedvat bekneld raakt, de bloedstroom wordt onderbroken en de bloedvoorziening in een bepaald deel van het lichaam niet meer naar behoren functioneert.

Het heeft ook in de USA wel enige tijd geduurd voor osteopathie als geneeswijze werd erkend. Dat gebeurde in 1874 toen Dr.Still een kind behandelde dat het slachtoffer was geworden van een dysenterie epidemie. Hij wist het kind te redden door de samengetrokken spieren in de onderrug soepel te maken en de wervelkolom op de juiste wijze te behandelen. Hierna volgden nog 17 patiënten, die allen de epidemie hebben overleefd.