Dikke darmpoliepen

Klachten en verschijnselen bij dikke darmpoliepen
*Vaak zijn er geen aanwezig.
*Optreden van verandering in de stoelgang.
*Bloed in de ontlasting.
*Slijmafscheiding uit de anus.
*Kleine, onzichtbare hoeveelheden bloed in de ontlasting.

Goedaardige (benigne) tumoren van de dikke darm zijn niet ongewoon. Er wordt verondersteld dat ongeveer twee van de drie mensen boven de 60 jaar een of ander soort goedaardig gezwelletje in de dikke darm hebben. De meeste van deze tumoren zijn poliepen die uitgaan van het slijmvlies. Ze zijn gewoonlijk onschuldig en worden in veel gevallen bij toeval ontdekt bij een diagnostisch onderzoek voor een andere kwaal. Er zijn verschillende soorten poliepen die in de dikke darm gevonden worden. De meest voorkomende is de hyperplastische poliep, die in het algemeen een doorsnede heeft die niet groter is dan 6 millimeter (hyperplasie betekent vermeerderen van cellen zonder wildgroei).

Deze kleine poliepen vormen geen risico voor de gezondheid. Als ze echter groter worden dan zo’n 12 millimeter, moeten ze verwijderd worden om onder de microscoop een precieze diagnose te kunnen stellen. Juveniele poliepen komen op kinderleeftijd voor. Een kind kan rectaal bloedverlies hebben en soms kan de poliep tijdens de stoelgang uit de anus steken en zo zichtbaar worden. Deze poliepen kunnen gemakkelijk met de colonoscoop verwijderd worden. Juveniele poliepen zullen ook niet tot kwaadaardige ontaarden.

Ontstekingspoliepen worden geacht het gevolg te zijn van een letsel of ontsteking van de dikke darm, zoals een aanval van colitis ulcerosa. Ze vormen geen noemenswaardig risico voor de gezondheid. De andere, grote categorie poliepen zijn de adenomen (gezwellen van klierweefsel). Er zijn drie soorten adenomen, gebaseerd op de rangschikking van de cellen in de poliepen: tubulaire (met buisvormige structuren), tubulovilleuze (buisvormige structuren met vlokjes) en villeuze (met vlokjesstructuur). De meest voorkomende zijn de tubulaire adenomen met in het algemeen een doorsnede van minder dan 12 millimeter.

Villeuze adenomen zijn niet zo algemeen. De meeste hebben een doorsnede van meer dan 2 centimeter. Vaak geven deze een aanzienlijke slijmafscheiding die samen met bloed met de ontlasting meekomt. De tubulovilleuze adenomen hebben de kenmerken van beide andere typen. De adenomateuze poliepen kunnen ook kwaadaardig worden en de kans hierop wordt groter naarmate de poliep groter wordt en de structuur ervan vlokkiger is. Deze poliepen moeten dus, meestal met behulp van colonoscopie, verwijderd worden, om te voorkomen dat zich kanker ontwikkelt. Soms, zelfs als in de poliep met microscopisch onderzoek enkele kankercellen worden aangetoond, is met colonoscopische verwijdering al genezing bereikt. In andere gevallen, als er verdenking bestaat over mogelijke uitbreiding van de kankercellen tot buiten de poliep zelf, kan de arts een operatie adviseren voor verwijdering van het gedeelte van de dikke darm dat de poliep bevat, met het omgevende weefsel en plaatselijke lymfklieren

De meeste dikke darmpoliepen worden niet als erfelijk beschouwd, maar ze hebben de neiging bij verschillende leden van een familie voor te komen. Ook zal iemand bij wie zich een dikke darmpoliep heeft ontwikkeld, er later in zijn leven meer kunnen krijgen. Eén soort ziekte waarbij dikke darmpoliepen voorkomen, wordt onbetwist als erfelijk beschouwd. Dit is de familiaire polyposis van de dikke darm, een vrij zeldzame aandoening die gekenmerkt wordt door het voorkomen van talloze (vaak duizend of meer) poliepen, verspreid in de gehele dikke darm.

Deze poliepen kunnen asymptomatisch (zonder symptomen) zijn of rectaal bloedverlies veroorzaken. Typisch voor deze ziekte is dat die zich op jeugdige leeftijd openbaart. Het syndroom van Gardner bestaat uit de aanwezigheid van multipele darmpoliepen te zamen met andere goedaardige gezwellen zoals lipomen (vetgezwellen), fibromen (bindweefselgezwellen) en osteomen (botgezwellen) op andere plaatsen in het lichaam. Uit erfelijke vormen van polyposis van het colon ontstaat onvermijdelijk dikke darmkanker. Daarom wordt totale verwijdering van de dikke darm (totale colectomie) geadviseerd zodra de diagnose is gesteld. Het is ook belangrijk dat bloedverwanten van de patiënt vanaf jonge leeftijd (10 tot 12 jaar) onderzocht worden, zodat bij de bevinding van een polyposis van de dikke darm een passende behandeling kan volgen.

Diagnose bij dikke darmpoliepen.

Het komt zeer vaak voor dat poliepen van de dikke darm ontdekt worden bij een onderzoek voor een ander dikke darmprobleem of doordat microscopische hoeveelheden bloed in de ontlasting worden gevonden. Er volgt dan een röntgenonderzoek met coloninloop en een proctosigmoïdoscopie. Een alternatief is colonoscopie voor het inwendig bekijken van de dikke darm en behandeling van gevonden afwijkingen.

Hoe ernstig zijn dikke darmpoliepen?

Een adenomateuze poliep kan kwaadaardig worden. De meeste, zo niet alle kwaadaardige dikke darmtumoren, blijken zich uit poliepen te ontwikkelen. Bovendien kunnen zij soms complicaties veroorzaken zoals bloeding en afsluiting. De verwijdering van poliepen is van grote betekenis voor de preventie van dikke darmkanker.

Behandeling bij dikke darmpoliepen.

Het verwijderen van de meeste van deze goedaardige poliepen is een eenvoudige procedure. Ze worden meestal meteen na ontdekking verwijderd, omdat daarmee de kans wordt ontnomen dat zij ooit kwaadaardig kunnen worden. Gewoonlijk wordt de poliep tijdens colonoscopie verwijderd. Als het gezwel niet op deze manier kan worden weggenomen, zal een laparotomie (het operatief openen van de buik) en openen van de dikke darm nodig zijn om het te verwijderen.

Wanneer met colonoscopie een adenomateuze poliep wordt gevonden, zal de specialist periodiek onderzoek van de dikke darm aanraden vanwege de kans op de latere ontwikkeling van meer adenomateuze poliepen. Bij iemand met multipele polyposis van het colon is de kans op dikke darmkanker feitelijk 100 procent tegen de tijd dat hij 40 jaar is. Daarom is het medische advies in zo’n geval de gehele dikke darm en meestal ook het rectum te laten verwijderen om kanker te voorkomen. Een permanente ileostomie kan vaak worden vermeden door het maken van een ileo-anale anastomose.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips