Urineweginfecties bij kinderen

Een urineweginfectie treedt op als bacteriën de blaas binnendringen via de urinebuis (de urethra, het kanaal dat van de blaas naar de buitenkant van het lichaam loopt). Onder normale omstandigheden worden deze bacteriën tijdens het urineren uit de blaas gespoeld. De urine zelf heeft eigenschappen die de groei van bacteriën remmen. Er zijn echter factoren, zoals de virulentie (aanvalskracht) van bepaalde bacteriën en anatomische afwijkingen van de urinewegen, die de kans op een urineweginfectie verhogen.

Urineweginfecties komen veel voor bij jonge kinderen, speciaal meisjes. Gewoonlijk blijft de infectie beperkt tot de blaas en wordt dan blaasontsteking (cystitis) genoemd. Het kind moet dan vaak plassen en klaagt over pijn bij het plassen. De urine kan een onaangename geur hebben, bedplassen kan weer optreden bij een kind dat tevoren zindelijk was. Koorts, braken en koude rillingen kunnen eveneens optreden. Soms heeft het kind geen ziekteverschijnselen.

Soms kan de infectie echter van de blaas via de urineleider (ureter) opstijgen naar de nier. De symptomen die zich dan voordoen zijn onder meer koorts, koude rillingen, pijn in de rug, en braken. Als dat het geval is, heeft uw kind een ontsteking van de nier en het nierbekken, een acute pyelonefritis. In tegenstelling tot blaasontsteking kan de nier(bekken)ontsteking een ziekenhuisopname wel noodzakelijk maken.

Wanneer uw kind de symptomen van een urineweginfectie heeft, zal uw huisarts een urinemonster opvangen om vast te stellen of er bacteriën in de urine zijn. Als er bacteriën worden aangetroffen door middel van microscopisch onderzoek, wordt een kweek van de urine ingezet om de soort van de bacteriën en hun gevoeligheid voor antibiotica te bepalen. De test kan aantonen dat er een infectie is, maar geeft geen aanwijzing of de infectie beperkt is gebleven tot de blaas of ook tot de nier is doorgedrongen. Hiervoor moet uw arts afgaan op een nauwkeurige beschrijving van de klachten en symptomen van het kind, zijn uiterlijk, en de bevindingen van een lichamelijk onderzoek. Een kind met een nier(bekken)ontsteking (pyelonefritis) zal een ziekere indruk maken dan een kind met een blaasontsteking. Indien het kind herhaaldelijk infecties heeft, zal een nader onderzoek moeten worden ingesteld om te bepalen of er een afwijking aan de urinewegen bestaat en of de nier beschadigd is ten gevolge van de herhaalde infecties. Meestal omvat dit onderzoek bij kinderen een zogenaamd echo-onderzoek van de nieren en urinewegen en een zogenaamd mictiecystogram. Tegenwoordig zal bij kinderen zelden meer een intraveneus pyelogram worden gedaan.

De meeste urineweginfecties reageren meteen op een behandeling met antibiotica. Mits goed behandeld, gaat een acute pyelonefritis zelden over in een chronische nieraandoening. Urineweginfecties mogen niet genegeerd worden. Een niet behandelde blaasontsteking kan de nier aantasten, en een nierinfectie die niet totaal wordt uitgeroeid kan terugkomen, waardoor de nier schade zal oplopen. Bovendien kunnen herhaalde urineweginfecties berusten op andere aandoeningen. Een afwijking die vaak gepaard gaat met herhaalde nierinfecties is de vesico-ureterale reflux, een afwijking in de urineleider, waardoor de urine vanuit de blaas kan terugstromen naar de nier. Wanneer bacteriën de urine van een kind zijn binnengedrongen en de urine automatisch terugstroomt naar de nier, zal een infectie van de nier het gevolg zijn.

Wanneer uw kind een blaasontsteking heeft, zal hij gedurende zeven tot tien dagen met antibiotica behandeld moeten worden. Voor de acute pyelonefritis kan het nodig zijn de antibiotica per intraveneus infuus toe te dienen als het kind ernstig ziek is.

Van de urine moet na één week nog eens een kweek worden ingezet om er zeker van te zijn dat de behandeling effectief is geweest.

Sommige kinderen met herhaalde urineweginfecties moeten maanden- of zelfs jarenlang behandeld worden met een dagelijkse toediening van antibiotica om hun urine steriel te houden. Bij anderen moeten met regelmatige tussenpozen urinekweken worden verricht (zelfs als ze geen klachten hebben) om er zeker van te zijn dat de urinewegen vrij van bacteriën zijn.

Wanneer reflux verantwoordelijk is voor de infecties, kan, indien men beducht is voor beschadiging van de nier, een operatie overwogen worden.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips