Epilepsie

Epilepsie kent men ook als ‘de vallende ziekte’. Dit begrip brengt het meest opvallende symptoom van vele soorten epilepsie tot uitdrukking.

Maar niet bij iedere vorm van epilepsie treden de kenmerkende spierkrampen op waarbij de betreffende persoon neervalt. Bij de zogenaamde psychomotorische aanvallen ontstaan voornamelijk grote bewustzijnsveranderingen met hallucinaties en schemertoestanden. Bij de typische epileptische aanval treden daarentegen oncontroleerbare spierkrampen en trekkingen op. Meestal verliest de betreffende persoon het bewustzijn waardoor hij zich na de aanval helemaal niets meer van het gebeurde kan herinneren.

Bij vele epileptische aanvallen treedt er een stoornis van het vegetatieve zenuwstelsel op. Het hart klopt sneller, de pupillen worden wijd en lichtstijf, onwillekeurig kunnen soms urine en ontlasting geloosd worden. Over het geheel gezien zijn de verschijningsvormen van de diverse epilepsiesoorten zeer uiteenlopend, waardoor het eigenlijk onjuist is om over epilepsie in het algemeen te spreken. Daarom heeft men epilepsie op grond van de ontstaansvorm in twee groepen ingedeeld:

Epilepsie met primair gegeneraliseerde aanvallen
Bij deze aanvallen zijn altijd de hele hersenen betrokken. Deze aanvallen gaan overwegend met spiertrekkingen gepaard. Hierbij horen de grandmal aanval, die enkele minuten duurt, en de petit mal aanval, die slechts enkele seconden duurt.

Epilepsie met focale oorsprong
Hierbij is slechts een klein bereik van de hersenen betrokken. De verschijnselen die bij een aanval optreden, hangen af van de lokalisatie van de aanval binnen de hersenen.

Zo zal bijvoorbeeld een eenzijdige aanval slechts tot dat deel van de hersenen beperkt zijn dat voor de besturing van de spieren van die lichaamshelft verantwoordelijk is. De spiertrekkingen treden dus alleen aan één kant van het lichaam op. De psychomotorische aanval betreft die delen van de hersenen die voor het bewustzijn verantwoordelijk zijn.

Niet zelden verspreidt zich een plaatselijk beperkte aanval over de hele hersenen en veroorzaakt zodoende een gegeneraliseerde aanval. Hierbij zijn alle functies van de hersenen gestoord, bijvoorbeeld de besturing van de spieren, de regulatie van de hartslag, ademhaling, spijsvertering en het bewustzijn. Men kan dit proces met het beeld van een loopvuur vergelijken, dat zich van een beperkte plek uitbreidt totdat het de hele hersenen bestrijkt.

Epilepsie

Hoe ontstaat een epileptische aanval?

De hersenen van de mens hebben ongeveer 10 miljard zenuwcellen. Deze zenuwcellen staan via verschillende banen met elkaar in verbinding. Informatie wordt met kleine elektrische stromen overgedragen. Het hele systeem kan alleen functioneren als alle leidingen ook goed geïsoleerd zijn.

Een aanval kan men zich simpel gezegd als een kortsluiting voorstellen. Er is geen georganiseerde informatiestroom meer, er ontstaan tijdelijke ontladingen van hersendelen of van de hele hersenen. De uitwerking van deze informatiechaos is aan de verschijnselen van epilepsie te zien. De hersenen zijn bovendien volgens bepaalde taken ingedeeld: er is bijvoorbeeld een deel dat alleen voor de besturing van de spieren verantwoordelijk is. Plaatselijke ontladingen zullen hier kenmerkende spierkrampen en trekkingen veroorzaken.

Bij ontladingen in het deel dat voor het zien verantwoordelijk is, zal de betreffende persoon onzinnige optische hallucinaties ondervinden.

Wat zijn de oorzaken van epilepsie?

Maar nu vraagt men zich natuurlijk af hoe deze ontladingen plotseling in de hersenen kunnen optreden. Daarvoor zijn twee verklaringen te geven: Enkele vormen van epilepsie zijn duidelijk op erfelijkheid gebaseerd. Andere zijn het gevolg van verschillende soorten hersenbeschadiging. Daarbij horen het zuurstoftekort tijdens de bevalling, hersenletsel, stofwisselingsstoornissen, chronisch alcoholmisbruik en gezwellen van de hersenen. De factoren erfelijkheid en hersenbeschadiging kunnen ook gecombineerd voorkomen.

Hoe wordt epilepsie behandeld?

Eerst moet naar de oorzaak gezocht worden. Bij gezwellen van de hersenen probeert men het gezwel operatief te verwijderen. Meestal kan het optreden van aanvallen niet door een operatie worden verholpen. In deze gevallen gebruikt men medicijnen om de activiteit van het zenuwstelsel te dempen om zo de ongecontroleerde ontladingen bij een aanval te verhinderen of tenminste te verminderen. Met behulp van medicijnen kan men bij ongeveer tweederde van de epilepsie patiënten een verregaand klachtenvrije toestand bereiken.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips