Neusholte

De neus is de ingangspoort voor de ademhaling, wanneer we tenminste met gesloten mond ademhalen. In de neusholte bevinden zich meerdere uitstekende beenlijsten, de neusschelpen, waar de lucht langs glijdt. Door het sterk doorbloede neusslijmvlies wordt de lucht verwarmd en vochtig gemaakt. Het kleverige neusslijm reinigt bovendien de ingeademde lucht van meegevoerd stof en vuil. De afvoergangen van de omliggende beenholten, de kaakholte, voorhoofdsholte, wiggebeensholte en zeefbeensholte, voeren naar de neusholte. Ook de traanvloeistof wordt door de traanbuis van de binnenste ooghoek de neusholten in geleid. Vanuit de neusholte komt de lucht in de keel, die door het gehemelte van de neusholte gescheiden is. De beide neusholten worden gescheiden door het neustussenschot (septum nasi), dat bestaat uit een benig en een kraakbeenachtig deel. Voorin eindigt het tussenschot als bindweefsel.

Neus

Uw neus en sinussen (neusholten) vormen het bovenste gedeelte van uw luchtwegen. Ze hebben te maken met de ademhaling en de reukzin. De neus is een luchtweg die de neusvleugels met de neusholten verbindt. De neus kan te lijden hebben van een groot aantal afwijkingen. Infecties en allergische aandoeningen, die leiden tot verstopping en niezen en soms tot het verliezen van de reukzin, komen veel voor. Door de uitstekende plaatsing ervan is de neus zeer gevoelig voor beschadigingen. Bij onderzoek moet de neus symmetrisch en recht geplaatst zijn en er mag geen afscheiding zijn. Gevoeligheid van de neus of de neusholten kan duiden op infecties.

Verkoudheid is een virusinfectie die ontstekingen van de neuswanden veroorzaakt, alsmede een overproductie van slijm, die leidt tot neusverstopping. Tijdens het ademen moet de lucht vrijelijk kunnen stromen. De neuswegen kunnen onderzocht worden met behulp van een zaklantaarn of een neusspeculum (een instrument met licht dat het onderzoek van de neuskamers vergemakkelijkt). De neusholten kunnen met behulp van transilluminatie onderzocht worden. Op deze wijze kan de aanwezigheid van lucht of vloeistof vastgesteld worden. Aangezien de neusholten normaal gesproken lucht bevatten, zijn ze donker gekleurd als ze vloeistof bevatten.

De neusholte ligt in het midden van het gezicht en wordt gevormd door een aantal botten. Het neusbeen vormt de bovenkant en de wanden worden gevormd door het zeefbeen en de slaapbeenderen. In de neusholte bevindt zich een verticaal tussenschot of septum dat de holte in twee helften verdeeld. De voor- en bovenkant van het septum worden gevormd door de verticale plaat van het zeefbeen en de onder- en achterzijde worden gevormd door de vomer (ploegschaarbeen). Aan de zijkanten van de neusholte liggen drie gekromde randen, die de conchae of neusschelpen genoemd worden. De bovenste en middelste concha zijn uitsteeksels van de zeefbeenderen en de onderste is verbonden met het kaakbeen. De achterzijde van de neusholte heeft een opening net achter het gehemeltebeen.