Automutilatie

In de volksmond wordt automutilatie ook wel zelfverminking genoemd. Het is een psychische aandoening waarbij de patiënt zichzelf bewust verwondt. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, heeft automutilatie eigenlijk nooit zelfdoding (zelfmoord) als doel. Het is voor veel patiënten een manier om innerlijke pijn te verzachten door fysieke pijn. Lees in dit artikel alles over automutilatie.

Het ontstaan van automutilatie

Een patiënt die zichzelf fysiek beschadigt, bijvoorbeeld door in het lichaam te snijden, krassen, branden of steken, doet dit omdat er een psychische achterliggende oorzaak is. Het is vaak een tegengewicht voor negatieve emoties waarmee de patiënt te maken heeft, zoals verdriet, angst of eenzaamheid. Het gaat vooral om pubers, en dan voornamelijk meisjes. Vaak weet de patiënt geen andere manier om met zijn of haar negatieve gevoelens om te gaan. De emotionele pijn wordt verzacht door fysiek te leiden.

Een psychische stoornis, zoals borderline of schizofrenie, kan automutilatie veroorzaken. Ook een posttraumatische stressstoornis of een dwangneurose kan een oorzaak zijn, maar er zijn ook andere oorzaken. Zo kan bijvoorbeeld gepest worden leiden tot automutilatie. Vaak wordt automutilatie echter niet gezien als een stoornis zelf, maar als symptoom van een achterliggende psychische stoornis.

Herkennen

Indien zichtbaar, is automutilatie eenvoudig te herkennen. De patiënt zal namelijk fysiek zichtbare littekens, schrammen, wondjes of blauwe plekken hebben. Als hiervoor geen goede verklaring te vinden is of als het zeer regelmatig door bijvoorbeeld ouders wordt opgemerkt, is het belangrijk om de situatie op waarde in te schatten.

Het is belangrijk om elk signaal dat kan duiden op automutilatie, serieus te nemen. Vaak gaat het namelijk van kwaad tot erger: het begint vaak bij relatief onschuldige dingen, zoals het openkrabben van wondjes. Automutilatie kan daarnaast ook verslavend werken. Later kan het uitgroeien tot het zelf amputeren van ledematen. Hoewel zelfdoding niet het doel is, kan dit in de meest extreme vormen wel het gevolg zijn.

Behandeling

Zijn er vermoedens van automutilatie, dan is het belangrijk om professionele hulp in te schakelen. De huisarts kan een uitstekend eerste aanspreekpunt zijn. Deze kan bijvoorbeeld antidepressiva voorschrijven of de patiënt doorverwijzen naar een (gedrags)therapeut. Bij ernstige gevallen kan het noodzakelijk zijn om te kiezen voor een behandeling bij een instelling voor de geestelijke gezondheidszorg.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips