Eenzaamheid

Eenzaamheid is een tijdelijke of aanhoudende gemoedstoestand die met een gevoel van leegte, isolement, verdriet en depressiviteit gepaard gaat. Het kan van uiterlijke omstandigheden afhangen, zoals het verlies van een dierbare vriend of echtgenoot, maar het kan ook met de eigen persoonlijkheid, met overmatige remmingen en onzekerheid te maken hebben.
Verschillende

uitingsvormen

De oorzaken van eenzaamheid en de manier waarop het zich uit, zijn afhankelijk van de leeftijd.

Kinderjaren
Zowel agressieve, overheersende kinderen die anderen graag de weg wijzen, als schuchtere kindertjes die meer geneigd zijn zich terug te trekken, worden wel eens door hun leeftijdgenoten afgewezen en raken gauw geïsoleerd. Als ouders het kind te weinig aandacht geven en alleen aanmerkingen hebben, kunnen zij daarmee gevoelens van eenzaamheid bevorderen.

De scheiding van ouders kan hieraan bijdragen. Vooral kleine kinderen tussen de drie en zes jaar kunnen zich in de steek gelaten voelen. Op deze leeftijd kan het kind de redenen voor de scheiding nog niet begrijpen en voelt zich er mede schuldig aan.

Puberteit
Het hoge zelfmoordpercentage onder jongeren geeft al aan, dat ze het met zichzelf en hun omgeving vaak moeilijk hebben. Ze voelen zich onbegrepen en eenzaam. De eenzaamheid wordt bevorderd door de lichamelijke en psychische veranderingen, het zich geleidelijk losmaken van het ouderlijk huis en de eerste liefdesproblemen.

Ouderdom
Als de kinderen het huis uit zijn, het beroepsleven afgerond of de partner overleden is, kunnen vooral oudere mensen zich eenzaam en verlaten voelen. Dit gevoel treedt vooral op wanneer ze uit hun vertrouwde omgeving gerukt worden en in een bejaardenof verpleeghuis worden geplaatst. De betreffende persoon en zijn naaste omgeving dienen deze stap goed te overwegen en voor te bereiden.

Psychologie van de eenzaamheid

Iedereen die de dood of scheiding van een naaste meemaakt, voelt zich eenzaam. Maar vaak zijn het niet de gebeurtenissen of omstandigheden die het probleem veroorzaken. Sommige mensen zijn eenzaam omdat ze zichzelf niet mogen en denken dat anderen ook niet in hen geïnteresseerd zijn. Door eigen onzekerheid gaan ze gelegenheden waar ze contacten zouden kunnen aanknopen, uit de weg.
Andere mensen hebben veel contacten, die echter zo oppervlakkig zijn dat ze zich toch nog eenzaam voelen.

Gevolgen van eenzaamheid

Onvrijwillige eenzaamheid kan tot ziekteverschijnselen leiden zoals hoge bloeddruk, slaapstoornissen, angsttoestanden en depressies. Sommige mensen storten zich in hun werk of gebruiken alcohol of andere verdovende middelen om hun gevoelens tijdelijk te onderdrukken.

Wanneer iemand de eenzaamheid niet meer aankan, kan de betreffende persoon of zijn omgeving beter de huisarts of maatschappelijk werker raadplegen. Voor een oplossing is altijd de actieve medewerking van de patiënt vereist.