Keel (pharynx)

De keel wordt onderverdeeld in drie delen. In het bovenste deel is het slijmvlies gelijk aan dat van de luchtwegen, ten behoeve van de ademhaling. Er bestaan verbindingen met de neusholten en het middenoor. Als bestanddeel van het lymfatische systeem vinden we in het bovenste deel de epi-pharynx, een gespierde buis, aan de zijkanten de amandelen (tonsilla pharyngealis).

keel

Het middelste deel, de mond-keel-holte, wordt door het achterste deel van het zachte gehemelte begrensd. In het onderste deel van de keel komt aan de voorkant de ingang van het strottenhoofd uit, dat tot de ademhalingsorganen behoort. Aan de achterzijde van de keel komt de slokdarm uit. De keelwand bestaat in de eerste plaats uit slijmvlies en een spierlaag. De spierlaag vormt de strotafsnoerder, die zich verdeelt in de bovenste, middelste en onderste strotafsnoerder. Wanneer de strotafsnoerder zich samentrekt (contractie), vernauwt hij zich.

keel

Bij het slikken glijdt de hap het achterste deel van de mondholte in. Door de Deze fase van het slikken verloopt willekeurig en kan onderbroken worden. De volgende fase verloopt onwillekeurig en wordt door het slikcentrum in het verlengde beenmerg beïnvloed. De musculatuur van tong, gehemelte en tongbeen wordt geprikkeld. Het strottenhoofd wordt opgeheven en door de tongbasis bedekt: de hap wordt de keel ingeduwd. Parallel hieraan wordt de neus- keel- holte door het achterste deel van het zachte gehemelte afgesloten.

De pharynx of keelholte is het bovenste deel van de luchtwegen en het spijsverteringskanaal. De pharynx staat via openingen in verbinding met de mondholte aan de achterkant van de tong, de neusholte, het strottenhoofd (dat naar de luchtpijp leidt) en de slokdarm. Bij het slikken worden de luchtwegen afgesloten door het nasale deel van de holte, het strottenhoofd en de mondholte zodat het voedsel bij het slikken niet in de luchtpijp terechtkomt.