Tandarts

Op het punt van vestiging en toelating gelden voor tandartsen globaal dezelfde regels als voor (huis)artsen. Het gaat sinds de Wet BIG om een beschermde titel. Net als van artsen wordt van tandartsen verwacht dat zij hun algemene bevoegdheid niet misbruiken en dat ze tijdig de huisarts of een specialist zullen inschakelen. U heeft tegenover een tandarts de rechten die uit de WGBO voortvloeien, zoals recht op informatie, privacy en vrije artskeuze. Wat dat laatste betreft: als u een (nieuwe) tandarts zoekt, kunt u dat wellicht aan de hand van een aantal vragen doen. Hoe regelt de tandarts zijn afspraken? Is de hygiëne in orde? Wilt u een man of een vrouw als tandarts? Staat hij of zij open voor vragen? Kan de tandarts goed met kinderen omgaan? Als u bang bent voor tandartsen, hoe gaat hij dan daarmee om? U hoort informatie te krijgen over de toestand van uw gebit, de voorgestelde behandeling of het onderzoek en de daaraan vastzittende gevolgen of risico’s, alternatieve behandelingsmogelijkheden, medicijnen en bijwerkingen en natuurlijk de kosten.

Binnen de tandheelkunde zijn er twee specialismen ontstaan, de orthodontie en de kaakchirurgie. De orthodontist is gespecialiseerd in alles wat met het verplaatsen van tanden en kiezen te maken heeft. Alle mogelijke kaak- en standafwijkingen kunnen via de orthodontie worden gecorrigeerd. Met onder meer plakkers, banden, draden en elastieken, binnen- en buitenboordapparatuur worden tanden en kiezen tot soms centimeters verschoven om het beoogde doel te bereiken. Doorgaans zult u naar de kaakchirurg worden verwezen voor de behandeling van wortelpunten, verstandskiezen, cysten, kaakholte-ontstekingen, tandvleesproblemen, kaakbreuken en wortelresten. Ook voor kaakgewrichts- en implantaatoperaties en kaak- en lipbandcorrecties moet u bij de kaakchirurg zijn.

Voor al deze tandartsen (de ‘gewone’ en de specialisten) geldt dat ze de tandheelkunde in haar volle omvang mogen beoefenen; te vergelijken met de bevoegdheid van artsen. Dat wil zeggen dat ze zelfs narcose mogen toedienen. Ook hebben ze het recht geneesmiddelen voor te schrijven.

Het merendeel van de tandartsen is lid van de Nederlandse Maatschappij tot Bevordering van de Tandheelkunde (NMT). Daarnaast bestaat de Associatie Nederlandse Tandartsen.

De tandtechnicus werkt vaak bij een tandtechnisch instituut: een instelling waar onder meer kunstgebitten worden aangemeten en gemaakt. Het beroep van tandtechnicus is niet, zoals dat van de tandarts en de tandheelkundig specialist, beschermd. Wel is er een specifieke beroepsopleiding voor tandprotheticus. Een tandprotheticus heeft zich gespecialiseerd in het maken van kunstgebitten. Wie deze opleiding met succes heeft afgelegd, wordt als zodanig officieel geregistreerd. De tandprotheticus mag alleen werken aan een volledig tandenloze kaak en mag geen tanden en kiezen verwijderen. Hij moet dus voor het maken van een immediaatprothese (een prothese die direct na het trekken van de tanden en kiezen wordt geplaatst) samenwerken met een tandarts. De beroepsorganisatie is de Organisatie van Nederlandse Tandprothetici. Als de tandtechnicus in opdracht van een tandarts werkt, blijft de tandarts altijd eindverantwoordelijk.

De mondhygiënist hoort bij de groep van paramedici: speciaal opgeleide therapeuten die zich bezighouden met bepaalde geneeskundige handelingen, als aanvulling op het werk van de arts. Denk ook aan fysiotherapeuten, logopedisten en diëtisten. Paramedici werken samen met artsen, maar hebben hun eigen zelfstandigheid en verantwoordelijkheid.

De mondhygiënist valt onder de lichtere regeling van de Wet BIG (zie par. 1.4.3). Dat betekent dat er aan dit beroep bepaalde eisen worden gesteld; niet via de wet maar via een Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB). In de AMvB wordt het deskundigheidsgebied omschreven en de opleiding geregeld. Wie aan de gestelde eisen voldoet, mag de opleidingstitel voeren. Volgens deze eisen mag een mondhygiënist, op verwijzing van een tandarts, de staat van het gebit en de weefsels eromheen onderzoeken en beoordelen en op grond daarvan een behandelplan opstellen; mondhygiënische handelingen verrichten, zoals het aanbrengen van fissuurverzegelingen, verwijderen van tandsteen, het polijsten van vullingen en tandoppervlakken en het uitwendig aanbrengen van ziektebestrijdende middelen en zelfstandig of in opdracht van de tandarts plaatselijk verdoven via een injectie. Daarnaast geeft de mondhygiënist voorlichting over mondhygiëne.

Een mondhygiënist kan in dienst zijn bij de tandarts (de tandarts is dan eindverantwoordelijk), en kan ook zelfstandig werken.

De beroepsorganisatie is de Nederlandse Vereniging van Mondhygiënisten.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips