Concentratiestoornis
Klachten en verschijnselen bij Concentratiestoornis:
– Slecht de aandacht bij iets kunnen houden.
– Erg snel afgeleid zijn.
– Niet kunnen ’organiseren’; niet ordelijk kunnen zijn.
– Impulsiviteit.
– Rusteloosheid en hyperactiviteit.
Om te kunnen leren moet een kind aandacht opbrengen en zich kunnen herinneren wat er in de voorgaande lessen gezegd is. Veel impressies, geluiden, herinneringen en andere prikkels eisen de aandacht van een kind op. Soms zijn die zo sterk dat ieder kind moeite heeft zijn aandacht erbij te houden. De meeste kinderen hebben echter geleerd hun aandacht erbij te houden en afleidende momenten te negeren.
Bij een concentratiestoornis is een kind gewoonlijk niet in staat de aandacht langer dan een paar minuten ergens op te vestigen, ondanks herhaalde aanmaningen of zelfs straf. Door deze concentratiestoornis kan een kind problemen hebben met leren, het opvolgen van aanwijzingen en het zich herinneren van het geleerde. Deze stoornis kan verschillende oorzaken hebben, zoals erfelijke oorzaken of hersenletsel tijdens de zwangerschap, bij of na de geboorte. Een concentratiestoornis hoeft geen merkbare invloed te hebben op de intelligentie of de vroege ontwikkeling van een kind. De stoornis kan pas later aan het licht komen als een kind in toenemende mate moeite heeft met leren na de vierde of vijfde groep, als stilzitten in de klas en met de aandacht bij de les blijven steeds belangrijker worden.
Diagnose.
Als u vermoedt dat uw kind een concentratiestoornis heeft, zal de huisarts nauwkeurige informatie over de vroege ontwikkeling van het kind nodig hebben en zijn gedrag observeren. Vroege verschijnselen kunnen al op de zuigelingenleeftijd optreden en uiten zich in eet- en slaapproblemen en rusteloosheid. Lichamelijk en neurologisch onderzoek is nodig om afwijkingen van zintuigen of hersenen vast te stellen. De huisarts kan u eventueel verwijzen voor verder specialistisch onderzoek door middel van een EEG, psychologische en orthopedagogische tests.
Hoe ernstig is een concentratiestoornis?
Een concentratiestoornis is een chronisch probleem dat door de kinderjaren en de puberteit heen kan blijven bestaan tot op de volwassen leeftijd. De stoornis kan schade toebrengen aan het gevoel van eigenwaarde en het zelfvertrouwen van uw kind, kan ertoe leiden dat hij door andere kinderen wordt afgewezen en belachelijk wordt gemaakt, en zo de oorzaak zijn van een mislukte studie. Behandeling kan het kind helpen bij het leren, het onder controle krijgen van zijn gedrag en het versterken van zijn zelfrespect.
Behandeling bij Concentratiestoornis.
Buitengewoon onderwijs op een LOM-school kan nodig zijn als uw kind een concentratiestoornis heeft. Kinderen met concentratieproblemen hebben vaak ook gedragsproblemen waarvoor speciale hulp aan kind en ouders vereist is. Hierbij zullen vaak kinderpsychologen moeten worden ingeschakeld. Gedragstherapeutische methoden die de gewone gang van zaken thuis en op school aanpassen, het vermijden van overprikkeling en een consequente aanpak kunnen effectieve maatregelen zijn die ongewenst gedrag verminderen en gewenst gedrag bevorderen.
Geneesmiddelen kunnen in zeer ernstige gevallen worden voorgeschreven om het concentratievermogen van uw kind te verbeteren en zijn overactiviteit af te remmen.
Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.