Ziekte van graves

Ziekte van Graves. In het normale geval wordt de werking van de schildklier geregeld door een hormoon dat wordt afgescheiden door de hypofyse. Bij de ziekte van Graves wordt de schildklier bovenmatig gestimuleerd door een abnormaal antilichaam, waardoor het normale thyroïd stimulerend hormoon (TSH) van de hypofyse niet in het bloed kan worden aangetoond. De productie van schildklierhormoon is abnormaal groot, evenals de hoeveelheid ervan die in het bloed circuleert.

Hyperthyroïdie gaat gepaard met een toename van het normale energieverbruik van het lichaam (dat wil zeggen een verhoging van de basale stofwisselingssnelheid). Een uiting van deze verandering is een toegenomen eetlust, omdat het lichaam meer energie nodig heeft voor zijn toegenomen activiteit. Het lichaam produceert ook veel meer warmte, zodat mensen met hyperthyroïdie het warm hebben als anderen het koud hebben of maar net aangenaam. Ze kunnen trillende handen (tremor) hebben met warme, vochtige handpalmen. Het hart bonst krachtig en snel. Soms krijgt het hart een snelle en onregelmatige slag. Deze mensen kunnen ook moeite hebben met slapen.

Als u hyperthyroïdie hebt, is uw schildklier vergroot, maar vaak zo gering dat het niet merkbaar is. Het abnormale antilichaam dat de schildklier stimuleert, heeft ook effect op de ogen, waardoor de ogen naar voren komen, de lidspleet wijder wordt en er sprake is van overmatig tranen en roodheid en soms dubbelzien.

Overmatig functionerende schildklierknobbels. Deze vorm van hyperthyroïdie wordt veroorzaakt door overmatige productie van thyroxine door één of meer adenomen (kliergezwellen) van de schildklier. Een adenoom van de schildklier is een stukje klierweefsel dat zichzelf heeft afgekapseld van de rest van de klier. Het kan worden gevoeld en soms gezien, als een knobbel van vaak meer dan 1 centimeter grootte.

De meeste adenomen van de schildklier produceren weinig of geen schildklierhormoon, maar soms begint een adenoom grote hoeveelheden van dit hormoon te maken. Deze overproductie leidt tot alle symptomen van hyperthyroïdie die ook bij de ziekte van Graves optreden, behalve dat de ogen niet zijn aangedaan.

Diagnose:

De huisarts zal kijken of u een fijne tremor hebt bij het uitsteken van de tong en het strekken van de vingers en vragen of u diarree of andere veranderingen in de stoelgang hebt. Hij zal u vragen of u een toegenomen gevoeligheid voor warmte hebt en of de symptomen afnemen bij lagere temperaturen.

Omdat angst vergelijkbare symptomen kan veroorzaken als hyperthyroïdie, moeten psychische oorzaken voor de klachten worden uitgesloten. Bloedonderzoek wordt gebruikt om een lage of afwezige hoeveelheid thyroïd stimulerend hormoon op te sporen. Een onderzoek met radioactief jodium wordt gewoonlijk gedaan om tot de diagnose te komen en een behandelingsplan op te stellen. Bij de ziekte van Graves heeft de schildklier gewoonlijk een abnormale behoefte aan jodium. Een hoeveelheid van de radioactieve jodium die groter is dan normaal, zal zich binnen 24 uur verzamelen in de schildklier. De hoeveelheid radioactief jodium die bij dit onderzoek wordt gebruikt, is veel kleiner dan de hoeveelheid die wordt gebruikt bij de behandeling van hyperthyroïdie.

In het geval van de overactieve schildklierknobbel zullen de uitslagen van het bloedonderzoek gelijk zijn aan die bij de ziekte van Graves. Onderzoek met radioactief jodium laat zien dat de jodium welhaast uitsluitend naar het overactieve adenoom gaat.

Hoe ernstig is hyperthyroïdie?

De ernst van hyperthyroïdie kan variëren. Bij de meeste mensen leidt een kortdurende behandeling tot volledige en blijvende genezing. Bij anderen vlamt het weer op en is een tweede of zelfs derde behandelingsronde nodig.

Onbehandeld kan de ziekte tot de dood leiden. In de meeste gevallen van hyperthyroïdie kan de normale gezondheid weer worden teruggekregen.

Behandeling:

Er zijn drie soorten van behandeling beschikbaar: een vloeibare vorm van radioactief jodium, een geneesmiddel in tabletvorm dat de schildklier remt, en operatieve behandeling. De in aanmerking komende behandeling zal worden gekozen aan de hand van de lichamelijke toestand en de leeftijd van de patiënt en de ernst van de hyperthyroïdie.

Geneesmiddelen:

Tot voor enkele jaren bestond de meest gebruikelijke behandeling voor hyperthyroïdie uit het drinken van een oplossing met radioactief jodium. Het lichaam levert de jodium (die een essentieel bestanddeel is van thyroïdhormoon) af aan de schildklier en de geconcentreerde radioactieve jodium veroorzaakt een vertraging van de productie van hormoon. De dosis hangt af van de grootte van de schildklier en van het onderzoek met radioactief jodium.

De functie van de schildklier zal na twee tot drie maanden opnieuw moeten worden onderzocht. Dan kan een tweede dosis radioactief jodium nodig zijn of moet er worden begonnen met vervangende behandeling met schildklierhormoon. Als de schildklierfunctie normaal is, zal iedere zes tot twaalf weken de schildklierfunctie opnieuw moeten worden bekeken.

Nu wordt de voorkeur gegeven aan een behandeling die bestaat uit het nemen van tabletten met een remmende werking op de schildklier. Binnen zes tot acht weken na het begin van deze behandeling zijn de symptomen van hyperthyroïdie gewoonlijk verdwenen. Meestal echter moet u tenminste negen tot twaalf maanden doorgaan met deze tabletten. Als de kuur na één jaar wordt gestaakt, is er een aanzienlijke kans dat de hyperthyroïdie terugkomt en dat nog een behandelingsronde nodig is.

Operatieve behandeling:

Behandeling van een te actieve schildklierknobbel bestaat gewoonlijk uit een operatie, maar radioactief jodium en schildklierremmende geneesmiddelen kunnen net als bij de ziekte van Graves ook worden gebruikt. Bij de operatie kan een deel of het grootste deel van de schildklier worden verwijderd, vooral als de klachten zijn teruggekomen na twee of drie kuren met radioactief jodium of een schildklierremmend geneesmiddel. In zeldzame gevallen zijn de oogafwijkingen zo ernstig dat een operatie nodig is om de druk achter de ogen te verminderen.

Voeding:

Als ernstig gewichtsverlies en spierafbraak plaats hebben gehad, kan een dieet met extra calorieën en eiwit noodzakelijk zijn.


Relevante artikelen
1 reacties
  1. Geachte heer, mevrouw,

    Ik heb 19 jaar de ziekte van Graves (hyperthyroïdie). Mijn spiermassa gaat achteruit, mijn zicht wordt minder, heb trillende handen, etc. Kortom volg een speciaal dieet mbt mijn ziekte. Door mijn chronische ziekte kan ik enkele kosten (tandarts, natriumvrij voeding, eiwitten, etc) laten declaren bij de belastingdienst. Weet u misschien onder welk nummer (0-46) of naam deze declaratie valt bij mijn aangifte Inkomsten belasting.

    Graag zie ik uw reactie te gemoet.

    Mvg,
    Selma

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips