Ziekte structuur en functie

Een ziekte kan worden omschreven als een anatomische stoornis (lichaamsbouw) of een fysiologische stoornis (lichaamsfuncties). Maar is bijvoorbeeld iemand die bij een verkeersongeval een been heeft verloren ziek? Waarschijnlijk niet, zeker niet als zijn algemene gezondheidstoestand is hersteld. Hij krijgt waarschijnlijk het etiket gehandicapt. Hoe staat het met iemand die aan hooikoorts lijdt? Dat is een fysiologische stoornis, waarvan de patiënt alleen maar in het pollenseizoen last heeft. De rest van het jaar is hij niet echt ziek te noemen, hoewel zijn lichaam geneigd is slecht te functioneren onder bepaalde omstandigheden. Psychische ziekten vallen onder een speciale categorie.

De meeste artsen zullen het erover eens zijn dat een depressie bijvoorbeeld voor een deel een biochemische oorzaak heeft, aangezien deze stoornis soms met succes kan worden behandeld met medicijnen die de stofwisseling van het lichaam veranderen. Maar het is niet precies bekend hoe deze medicijnen werken of welke stofwisselingsprocessen ze corrigeren.

Dus bij functionele stoornissen kan niet worden volstaan met een definitie van ziekte waarbij fysiologische afwijkingen worden aangetoond, aangezien dit in veel gevallen tegenwoordig onmogelijk is.

Normaal en abnormaal

Een eenvoudige opvatting is dat ziekte afwijkt van de norm, buiten het gemiddelde valt. Maar bij nadere beschouwing kan deze omschrijving geen stand houden. Iedereen is verschillend, dus is een gemiddelde een begrensd gebied. Wie trekt de grenzen waarbuiten mensen abnormaal of ziek zijn? Ook zijn sommige aandoeningen zoals tandbederf en ziekte van het tandvlees bijna universeel en statistisch gezien normaal in onze moderne maatschappij. Toch zou niemand willen ontkennen dat deze aandoeningen ongezond zijn.

Soortgelijke problemen steken de kop op bij de opvatting dat ’ziekte’ optreedt als er geen sprake is van een ideale toestand. Wie omschrijft wat ideaal is? Niemand is volmaakt, dus wie trekt de grens? Misschien is het begrip ziekte te verruimen als we kijken naar de manier waarop iemand in de wereld om zich heen functioneert. Biologen hanteren het begrip aanpassing aan de omgeving; er is sprake van ziekte als het lichaam steeds minder aangepast raakt. (Dit maakt het verschil duidelijk tussen een ziekte die progressief is en een handicap die dat niet is). De andere kant van de medaille is dat herstel een progressieve heraanpassing is aan normale omstandigheden.

Een manier waarop artsen en anderen erin slagen zich binnen zo’n kader te bewegen is door te kijken naar de oorzaak van ziekte, hetgeen leidt tot een zinvolle classificatie.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips