Obesitas
Obesitas is de neiging tot overmatige ophoping van vet en tot zwaarlijvigheid, gecombineerd met een meer dan normale toename van het lichaamsgewicht. Voor het normale gewicht van een volwassene geldt globaal de volgende vuistregel: gewicht in kilogrammen = lichaamslengte in centimeters – 100. Afwijkingen rond de 5% naar boven of beneden zijn daarbij normaal. Obesitas kan leiden tot afwijkingen aan bloedsomloop, hart en nieren en kan hiermee de levensduur verkorten. Suikerziekte op latere leeftijd (zie diabetes) komt nogal eens voor bij zwaarlijvigheid, soms gaat obesitas gepaard met galstenen of leverklachten.
Behandeling en voorkoming van obesitast is niet zo eenvoudig als advertenties en brochures voor diëten ons proberen te doen geloven. Het is een typisch verschijnsel van onze tijd, dat veel mensen interesseert en ook ongerust maakt; eveneens typerend is de tendens hiervan zakelijk profijt te willen trekken.
Oorzaken van obesitas zijn van velerlei aard. Soms zijn psychische factoren in het geding die een overmatige inname van voedsel veroorzaken. Zie ook neurose, daarnaast kunnen afwijkingen in de spijsvertering of de stofwisseling of in de hormoonhuishouding (bijvoorbeeld tijdens de overgangsjaren) voor obesitas verantwoordelijk zijn. Ten slotte is de kwaal soms te herleiden tot een gebrekkig functioneren van het hersenaanhangsel (zie endocriene klieren) of tot een erfelijke belasting. Bij een dergelijke aandoening kan men – ondanks alle goede wil – vrijwel niets tegen een te hoog lichaamsgewicht doen: het is een aanleg die zich moeilijk laat corrigeren.
De meest voorkomende vorm van obesitas is vetafzetting veroorzaakt door te veel eten. Sport, lichaamsbeweging of massage vormen hier geen remedie; hoogstens neemt het vet op afzonderlijke plekken van het lichaam enigszins af. De enige afdoende remedie is de inname van voedsel te beperken.
Vaak is overmatig eten al tijdens de kinderjaren een slechte gewoonte; het is de taak van de ouders hun kind niet te overvoeren.
Voorwaarde voor een duurzaam terugbrengen van het lichaamsgewicht is een radicaal verminderen van het aantal calorieën in het voedsel. Wie serieus en blijvend wil vermageren zonder zijn lichaam daarbij schade te berokkenen dient een vermageringskuur te ondergaan onder toezicht van een arts. Kuren in het wilde weg en gebruik van de alom aangeboden vermageringsmethoden heeft in het gunstigste geval een tijdelijk effect; maar het kan ook geheel zonder effect blijven of zelfs schade aanrichten.
Een aantal vermageringsmiddelen is daarom al niet meer receptvrij; met name niet wanneer zij stoffen bevatten (bijvoorbeeld schildklierhormoon of amfetamine en derivaten daarvan) die sterk ingrijpen in de stofwisseling of in het functioneren van het centrale zenuwstelsel.
Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.