Kaakfractuur

Kaakfractuur is een breuk van boven- en/of onderkaak. Een ernstige complicatie bij een kaakbreuk kan worden gevormd door de eventueel optredende ademhalingsmoeilijkheden. Het is mogelijk dat de patiënt van zijn kaakbreuk weinig hinder ondervindt, zelfs dat hij er niets van merkt. Het is niettemin van groot belang dat een kaakbreuk vroegtijdig herkend wordt omdat een te late behandeling kan leiden tot ernstige misvorming van het gezicht. Door de toeneming van het gemotoriseerde verkeer neemt het aantal letsels van het aangezicht, en daarmee het aantal kaakbreuken, sterk toe.

De behandeling van een kaakfractuur bestaat veelal uit het aan elkaar bevestigen van de gebroken kaakdelen. Dit geschiedt met plaatspalken, dat zijn platen ‘Van metaal of kunststof die naar gipsmodellen van de kaak worden gemodelleerd en zogenaamde doorrij gingen met een niet roestende metalen draad die in de kaak kan blijven zitten.

Ook past men wel omwindingen toe van de gebitselementen aan weerszijden van het breukvlak. Door het tijdelijk beperken van bewegingsmogelijkheden treedt veelal een snelle genezing in. Soms is het noodzakelijk trek of druk op de botdelen uit te oefenen, waarvoor verschillende constructies bestaan. Een onaangename bijkomstigheid van een dergelijke behandeling is echter dat de patiënt dagenlang in één houding moet blijven liggen. De operatietechnieken bij een kaakfractuur vorderen echter zo, dat druk- of trekverbanden steeds minder noodzakelijk zijn. In vele gevallen blijft het echter noodzakelijk vloeibare voeding toe te dienen. Hiertoe wordt een slangetje tussen de tanden gebracht of zo nodig aan de zijkant om de achterste kiezen geleid.

Behalve het herstellen van de kaak zal in veel gevallen restauratie van het gebit en eventueel plastische chirurgie voor herstel van de verwondingen in het gezicht noodzakelijk zijn.