Huilen

Huilen ontstaat als de activiteit van de traanklieren toeneemt. Deze klieren scheiden traanvocht af, dat in kleinere of grotere hoeveelheden naar de bindvlieszak (conjunctivale zak) van de ogen vloeit. Het huilen wordt vaak door uitwendige prikkels veroorzaakt. Zo kan de rook van een sigaret of van een vuur, of de damp van fijngehakte uien de werking van de traanklieren stimuleren.

Aandoeningen van de ogen of van andere organen kunnen hier eveneens verantwoordelijk voor zijn, zoals bij hooikoorts, verkoudheid en bij arteriosclerose of ontstekingen van de hersenen. Maar meestal is huilen een lichamelijke uiting van psychische spanning. Wanneer iemand iets zwaars te verduren heeft of veel pijn lijdt, komen de tranen vaak vanzelf. Daarbij kan het huilen, afhankelijk van de persoon en de intensiteit van de gevoelens, met snikken, janken of schreeuwen gepaard gaan.

Maar ook het omgekeerde komt voor. Plotselinge gevoelens van vreugde en geluk kunnen zo overweldigend zijn, dat ook dan de tranen in de ogen springen. Sommige mensen zijn gevoelig voor bepaalde muziek die hen aan iets uit het verleden herinnert, of worden diep geraakt door een scene in een film of een toneelstuk.

Wat gebeurt er wanneer men huilt?

Huilen als gevolg van psychische belasting heeft een ontspannende invloed op het lichaam. Door te huilen kan het lichaam de spanning ontladen die door de emotionele stress is ontstaan. Deze verlichtende werking komt tot stand, doordat tegelijkertijd in het lichaam stresshormonen werkzaam worden. Daarbij gaat het enerzijds om zogenaamde ‘endorfinen’. Deze hormonen verzachten de pijn en hebben een positieve invloed op de gemoedstoestand van de mens. Anderzijds bevatten tranen prolactine. Dat is een hormoon dat vooral bij zwangere vrouwen de melksecretie stimuleert, maar dat ook bij stress en emotionele belasting wordt afgegeven.

Huilen

Welke functie heeft het huilen?

Behalve de ontspannende werking heeft huilen ook een functie als communicatiemiddel. Het is een signaal dat iemand hulp, aandacht, zorg, medelijden en emotionele warmte nodig heeft. Wanneer iemand huilt, wordt het ook op deze manier door de medemensen opgevat. Zodra de pasgeborene huilt, loopt de moeder naar de wieg. Als het zoontje teleurgesteld is of zich pijn gedaan heeft, komt de moeder hem troosten. De weduwe die verdrietig is over de dood van haar man, wordt door haar familie omarmd en opgevangen.

Wanneer ‘mag’ men huilen?

De neiging om te huilen is niet bij iedereen even sterk ontwikkeld. Sommige mensen kunnen al bij de geringste aanleiding in tranen uitbarsten.

Anderen kunnen zelfs bij de grootste pijn niet huilen, al mochten ze het willen. Dat komt doordat huilen vaak als uitdrukking van zwakheid gezien wordt. Vooral jongens krijgen nog steeds te horen dat ze bij pijn of verdriet niet mogen huilen. ‘Een jongen huilt niet!’ Doordat hen dat wordt aangeleerd, zijn ze ook als volwassen mannen vaak niet meer in staat hun gevoelens te onderkennen en vrij te uiten.

Voor mensen die niet kunnen huilen is het moeilijker met emoties van verdriet en leed om te gaan. Toch is het op zulke momenten niet alleen natuurlijk ‘gevoelens’ te laten zien, maar bovendien ook veel gezonder, aangezien lichamelijke en psychische spanningen zich door het huilen kunnen ontladen. In dergelijke situaties is het goed om te huilen.


Relevante artikelen
1 reacties
  1. Er gebeurt toch echt wel meer als je huilt. Je built trekt samen, je krimpt in elkaar, je trekt onwillekeurig een grimas met je gezicht en soms maak je geluid tijdens het huilen. Hoe ontstaat dat dan?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips