Claudicatio intermittens
Claudicatio intermittens, wat letterlijk ‘met tussenpozen optredend hinkelen’ betekent, is een veel voorkomende complicatie van arteriosclerose. In het Nederlands wordt deze ziekte ook wel ‘etalageziekte’ genoemd, en (in een vergevorderd stadium) ‘rokersbeen’. Tijdens het lopen treedt er pijn op in de kuit, die bij het verder lopen steeds erger wordt. Wanneer de betreffende persoon blijft staan, trekt de pijn vanzelf weer weg.
Wat is de oorzaak van claudicatio intermittens?
Deze aandoening wordt bijna altijd veroorzaakt door arteriosclerose. De grote slagaderen die de benen van zuurstof en voedingsstoffen voorzien, zijn door de arteriosclerose vernauwd. Er is dan niet meer voldoende zuurstof voor de stofwisselingsprocessen, en als gevolg daarvan treedt verzuring van de spieren op met hevige pijn. Omdat er bij bewegen meer zuurstof verbruikt wordt dan in rust, treedt de pijn in eerste instantie alleen maar tijdens het lopen op.
Hoe wordt claudicatio intermittens behandeld?
Eerst zal men proberen om de doorbloeding van de benen te stimuleren. Huismiddeltjes zoals wisselbaden en watertrappen of dauwtrappen kunnen daarbij al effectief zijn. Ook het stevig wrijven met een borstel en de dagelijkse inname van een kop brandnetelthee zijn bevorderlijk voor de doorbloeding.
In een aantal gevallen is looptraining effectief. Soms zal de arts medicijnen voorschrijven die de doorstroming van het bloed gunstig beïnvloeden. Bij regelmatige aderlatingen vervangt het lichaam het verloren gegane bloed door vocht waardoor het bloed dunner wordt.
Wanneer de aandoening verergert, zal de arts proberen de vernauwde arteriën met behulp van een catheter te verwijden. Op plaatsen die helemaal zijn afgesloten kan een bypass worden aangelegd (kunstmatige omlegging). Wanneer de zuurstofvoorziening zo gebrekkig is dat er weefsel af sterft, is een amputatie soms de enige oplossing.
Wat kan men er zelf aan doen?
Elke medische ingreep is echter tot mislukken gedoemd wanneer de patiënt zelf niet goed meewerkt. Daarom moet men uiterlijk bij de eerste symptomen van claudicatio intermittens stoppen met roken, de verhoogde bloeddruk laten behandelen, vetarm eten en onder begeleiding van de behandelende arts beginnen met een conditietraining (duurtraining). Twee tot drie keer per week 40 minuten joggen geeft al een verbetering van de doorbloeding.
Wanneer moet men de huisarts raadplegen?
Bij de eerste symptomen die op deze aandoening kunnen wijzen, dient men de huisarts te consulteren. Een eenvoudige methode om doorbloedingsstoornissen in de benen te diagnostiseren, is de houdingsproef. Daartoe worden beide benen kaarsrecht omhoog geheven. In deze houding laat men de patiënt cirkelbewegingen maken met de voeten. Een gezond persoon kan dit langer dan tien minuten zonder problemen volhouden, maar bij een doorbloedingsstoornis wordt de huid bleek en gaan de benen pijn doen. Andere onderzoekmethoden zijn Dopplersonografie en angiografie.
Ziekteverloop
De pijn treedt na steeds kortere loopafstanden op. Steeds vaker ontstaan er sensaties van een doof gevoel, kriebelen en ‘een ingeslapen voet’. Wondjes aan de benen en voeten genezen nog maar langzaam of helemaal* niet. Er ontstaan zweren en een ‘open been’. In een laat stadium kunnen grotere delen van het weefsel zwart worden en afsterven. In dergelijke gevallen is een amputatie vaak nog de enige mogelijkheid. Wanneer een arterie ineens wordt afgesloten, is er gevaar voor het leven.
Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.