Nagelbijten
Bij nagelbijten (medisch begrip: onychofagie) worden de nagels van de vingers, soms ook alleen maar van bepaalde voorkeursvingers, afgebeten, gekauwd en uitgespuugd of ingeslikt. Soms worden ze afgebeten tot ver in het nagelbed, of wordt de huid van de vingertoppen en op andere plaatsen tegelijkertijd afgebeten. Voortdurend wordt gecontroleerd of de nagels gelijkmatig zijn afgeknaagd.
In extreme gevallen wordt aan de vingers geknaagd tot ze gaan bloeden. Nagelbijten begint meestal niet voor de leeftijd van vier tot vijf jaar. Kinderen beginnen er vaak mee wanneer ze naar school gaan. Het vaakst komt nagelbijten voor in de periode vlak voor de puberteit, en het duurt dan vaak tot op volwassen leeftijd.
Is nagelbijten normaal?
Nagelbijten is duidelijk een teken van een gedragsprobleem. Op basis van dit symptoom valt echter niet te concluderen om wat voor soort probleem het gaat. Het probleem kan ook van voorbijgaande aard zijn en gekoppeld zijn aan een bepaald ontwikkelingsstadium. Hoe langer nagelbijten blijft bestaan op jeugdige en volwassen leeftijd, des te minder kan het worden beschouwd als slechts een ‘slechte gewoonte’. Het moet dan veel meer beschouwd worden als symptoom van een neurotische ontwikkeling. Nagelbijten op volwassen leeftijd is een gedragsprobleem.
Wat is de oorzaak van nagelbijten?
Wanneer spanningen en problemen langdurig in de omgeving van een kind aanwezig zijn (spanningen tussen het kind en zijn ouders), dan kunnen daardoor gedragsafwijkingen ontstaan zoals nagelbijten en duimzuigen.
Overwinnen van conflicten
In conflictsituaties kan nagelbijten ontstaan bij kinderen bij wie de drang tot expansie door overdreven angstige ouders in sterke mate wordt afgeremd. Het vaakst wordt het gezien bij mensen die door hun omgeving te hard behandeld of ingeperkt worden of aan wie te hoge eisen worden gesteld en die de daardoor optredende agressieve impulsen niet mogen uiten.
Plaatsvervangende bevrediging
Nagelbijten kan dus beschouwd worden als een soort plaatsvervangende bevrediging van onderdrukte agressie jegens anderen. Iemand richt dan zijn kwaadheid, door het kapot bijten van de nagels, tegen zichzelf. In extreme gevallen (tot bloedens toe afknagen van de vingertoppen) kan het op automutilatie (zelfverwonding) lijken.
Onzekerheid
Manipulaties met het eigen lichaam zoals nagelbijten wijzen altijd op onzekerheid in het contact met anderen. Bij onrust en gespannenheid probeert men dan de innerlijke opwinding door nagelbijten te compenseren.
Wat is er tegen nagelbijten te doen?
Afleren van nagelbijten met technische middelen of drastische huismiddeltjes is niet of nauwelijks mogelijk. Verbinden van de handen, insmeren van de vingertoppen met vies smakende tinctuur of dreigen met straf pakken niet de oorzaak aan, maar zorgen slechts voor symptoombestrijding. De problemen die eraan ten grondslag liggen blijven daarmee onopgelost. Zelfs wanneer het lukt de slechte gewoonte van nagelbijten af
te leren, dan wordt deze doorgaans weer vervangen door een andere slechte gewoonte (bijv. plukken aan de baard, aan de haren frunniken of veel roken).
Rekening houden met het karakter
De behandeling kan, met andere woorden, niet beperkt blijven tot de symptomen, maar dient rekening te houden met de algehele situatie en ook met het karakter van de persoon die nagelbijt. Wanneer een kind regelmatig op zijn nagels bijt, is het zinvol om na te gaan of het misschien blootstaat aan bepaalde spanningen binnen het gezin of op school. Doorgaans verdwijnt het nagelbijten wanneer het oorzakelijke probleem is opgelost.
Het is me nog niet duidelijk waaruit het behandelingsplan bestaat voor extreme nagelbijters. Ik ben zo een verwoed nagelbijtster, nog zelfs op mijn 62e jaar. Ik geef klauwen geld uit aan de nagelstyliste , maar krijg het voor elkaar om zelfs die dure gel- en acrylnagels eraf te kluiven en wel binnen een week.
Help ik ben ten einde raad!
Ik denk nu niet dat het psychologisch is. Ik bijt op mijn nagels zolang ik me kan herinneren en er is geen achterliggende oorzaak. Ik denk gewoon dat het een instinct is van de mens om de nagels te verzorgen. Ik bijt niet uit stress. Ik kan er gewoon niet tegen om lange nagels te hebben, of als ik een haper heb, verhelp ik dat gewoon door het af te knabbelen. Ik ben intussen 24 en stoppen heb ik geprobeerd, maar lukt niet.
Morgen heb ik een nagelbijter voor een hypnose sessie, ik ga er vanuit dat hij er morgen klaar mee is. Ik kwam jou bericht tegen bij het voorbereidend werk en nodig je uit om binnenkort contact op te nemen en als het dan gelukt is ga ik graag ook met jou de uitdaging aan. Warme groet Koos.
Grappig om dit te lezen…
Ik ben erg perfectionistisch en erg onzeker over wat ik heb bereikt in het leven qua school en banen (geen school diploma’s behaald omdat ik geen intresse meer hierin had en dus vervroegd gestopt ben.)
Nu heb ik sinds enige tijd een baan in de zorgverzekeringswereld gekregen die alleen bemachtigd kon worden met een diplomea op HBO niveau en sindsdien bijt ik dus van de een op andere dag geen nagels meer. (Gebeten van kleins af aan tot 34 jarige leeftijd)
Ik heb deze boost toen gelijk geassocieerd met mijn persoonlijke onzekerheid en perfectionisme.
En hoop dat voor iedereen die tegen het nagelbijt probleem aanloopt dat er bij jullie net zo een dag of moment aan mag breken als bij mij!