Ziekte en ziekenhuisopname bij kinderen

De schooljaren zijn een geschikte tijd om een kind te leren hoe hij zich kan voelen en te bevorderen dat hij een positief gevoel over zijn eigen lichaam krijgt. Natuurlijk zult u wanneer uw kind ooit ziek wordt, het hem zo aangenaam mogelijk willen maken. U moet er echter voor oppassen dat uw kind daarin een beloning gaat zien voor zijn ziek zijn, als u tenminste niet de kans wilt lopen dat hij voortaan graag ziek is.

Een acute ziekte kan psychische gevolgen hebben zowel voor u als uw kind. Als het kind in de vroege schooljaren is, zal hij op een lichte acute ziekte reageren met ongedurigheid en hyperactiviteit. Dit gedrag zal u irriteren omdat u uw kind juist aanspoort te rusten. Het is gewoonlijk het beste niet al te sterk aan te dringen op bedrust omdat voor veel aandoeningen bedrust niet aan verbetering bijdraagt.

Als uw kind een ernstige acute ziekte krijgt, moet u niet verbaasd zijn als hij lusteloos en prikkelbaar wordt. Stoornissen in de slaap- en eetgewoonten kunnen optreden, en kunnen indien ze niet op de juiste manier worden aangepakt, na het herstel nog lang blijven bestaan. Samen met uw huisarts moet u uw best doen uw kind wat op te vrolijken.

Een chronische ziekte zal uiteraard de psychosociale ontwikkeling van een kind sterker beïnvloeden dan een acute. Omdat hij langdurig niet naar school kan en de dag overwegend binnenshuis moet doorbrengen, kan deze maatschappelijke afzondering hem neerslachtig maken. Dit zal in het bijzonder het geval zijn bij een blijvende handicap. Een kind kan zich dan hulpeloos voelen en terugvallen in een gedragspa troon dat bij een jongere leeftijd past. Dit kan de ontwikkeling van de persoonlijkheid van het kind vertragen en veranderen en heeft ook invloed op zijn rol in het gezin en op school.

Chronische kinderziekten kunnen, als er niet op de juiste manier mee omgegaan wordt, soms de basis vormen voor problemen op school. Als bijvoorbeeld een ziek kind in een gezin behandeld wordt als een teer bloempje, zal hij zich vastklampen aan thuis en zelfs aan schoolfobie gaan lijden.

Sommige schoolkinderen met een chronische ziekte worden uitermate afhankelijk, bang, passief en teruggetrokken. Anderen neigen ertoe te doen alsof ze niet ziek zijn en gedragen zich te snel te onafhankelijk. De beste aanpassing ligt tussen deze twee uitersten bij de kinderen die in staat zijn hun beperkingen op een realistische wijze te aanvaarden en andere manieren vinden om flink te worden en zelfvertrouwen te krijgen.

U kunt uw kind bij het vinden van deze middenweg helpen. Deze taak kan echter te zwaar zijn om alleen op u te nemen. Aanvaard de steun van familieleden en vrienden. Psychologische hulpverlening door deskundigen uit de gezondheidszorg kan soms van nut zijn.

In tegenstelling tot een kleuter heeft een schoolkind besef van ziekte. Dit inzicht maakt het ook mogelijk de psychische last van een stoornis te verlichten. U kunt uw kind al heel veel helpen door eenvoudig zijn vragen te beantwoorden op een manier die hij kan bevatten. Een kind zal misschien bang zijn dat de ziekte een straf is voor slecht gedrag, zelfs als hij deze angst niet uitspreekt. U kunt hem helpen bij het onder woorden brengen van een dergelijke angst en hem gerust stellen door te zeggen dat zijn angst ongegrond is.

Samen met de huisarts moet u uw chronisch zieke schoolkind aanmoedigen een actieve rol te spelen om de ziekte onder controle te krijgen. Kinderen met astma bijvoorbeeld kunnen leren hun symptomen te onderkennen. Dat maakt een vroegtijdige behandeling mogelijk voordat de astma-aanval ernstig wordt. Zo’n aanpak van een chronische ziekte kan de basis leggen voor een goede controle van de ziekte later in de puberteit, wanneer het vaak voorkomt dat een kind weigert aan de behandeling mee te werken.

Als uw kind een chronische ziekte heeft, ligt het voor de hand dat u in de verleiding komt uw kind te angstvallig in bescherming te nemen, te veel toe te geven en hem geen beperkingen op te leggen. U kunt misschien ook moeilijk weerstand bieden aan de verleiding op zoek te gaan naar onbewezen (alternatieve) ’geneeswijzen’, die valse hoop wekken en deze hoop vervolgens de bodem inslaan. Bied weerstand aan deze verleidingen en moedig uw kind aan een leven te leiden dat zo volwaardig, normaal en actief mogelijk is.

Bescherm een kind niet onnodig tegen bepaalde activiteiten, zoals naar school gaan en gymnastiek. Praat met de onder wijzer en de schoolarts om er zeker van te zijn dat uw kind wordt betrokken bij activiteiten waaraan hij wil en kan deelnemen.

In de meeste gevallen is er geen gegronde reden om een kind naar de bibliotheek te verbannen terwijl zijn klasgenoten zich vermaken in de gymzaal of op het speelveld. Het is niet alleen de lichaamsoefening die uw kind mist. Hij heeft ook behoefte aan de sociale contacten die daarmee gepaard gaan. Indien de groepsactiviteiten te inspannend zijn voor uw kind, zal de gymleraar begrijpend genoeg zijn om een individueel programma voor hem voor te stellen. Zelfs als uw kind speciale oefeningen doet terwijl de klas bezig is met een andere oefening, zal hij zich tenminste niet uitgesloten voelen.

Misschien moet uw kind enige tijd doorbrengen in het ziekenhuis. U kunt ervoor zorgen dat dit een minder beangstigende plek lijkt. Bereid uw kind op deze nieuwe ervaring voor door alles uitvoerig met hem te bespreken. Veel kinderziekenhuizen respectievelijk -afdelingen bieden kennismakings- of voorlichtingsprogramma’s en rondleidingen.

Wanneer uw kind eenmaal is opgenomen, kan het verblijf minder bedreigend worden gemaakt door zijn lievelingsspeelgoed, -boek, of -poster mee te brengen. Het is bijzonder belangrijk zo veel mogelijk bij uw kind te blijven.

Als uw kind geopereerd moet worden, probeer dan zijn angst om een lelijk litteken te krijgen te verminderen. Het is goed als uw kind de kans krijgt van tevoren vragen te stellen aan de chirurg en de anesthesist.

Net zoals bij volwassenen het geval is, kunnen kinderen beter omgaan met hun ziekte en er harder tegen vechten als ze zelf bij de behandeling betrokken worden. Zelfs jonge kinderen weten instinctief wanneer dingen voor hen geheim gehouden worden. U hoeft niet ieder medisch detail te bespreken, maar toch zal uw kind zich waarschijnlijk normaler ontwikkelen en harder aan zijn herstel werken als hij enigermate mee kan beslissen over zijn behandeling.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips