Coronaire angioplastiek

Mensen met een ernstige verstopping in hun hartslagaders die niet geheel reageren op medicatie en veranderingen in de leefwijze kunnen kandidaat zijn voor coronaire angioplastiek, een procedure die de blokkade opheft. De eerste coronaire angioplastiek werd in 1976 uitgevoerd door de Zwitserse chirurg Andreas Gruntzig aan het Universitair Ziekenhuis in Zürich. De ingreep is een alternatief voor de kransslagader-bypassoperatie en, hoewel hij pas in het afgelopen decennium werd ingevoerd, is reeds bij duizenden patiënten uitgevoerd. De complete naam voor de procedure is percutane transluminale coronaire angioplastiek, maar wordt vaak gewoon coronaire angioplastiek genoemd. Percutaan betekent “door de huid”; transluminaal betekent “in een slagader” (de binnenkant van een slagader wordt vaak het lumen genoemd) en angioplastiek betekent “het opnieuw vormen van een bloedvat”.

Een speciaal geconstrueerde katheter met een klein ballonnetje aan het uiteinde wordt in de liesslagader of soms in een slagader in de arm ingebracht en naar de kransslagaders gevoerd. Het ballonnetje opent de kransslagaders, waarbij het de slagaders als het ware opnieuw vormt door middel van het opblazen en leeg laten lopen van het ballonnetje. Het opblazen rekt de slagaderwand op en vergroot diens diameter. De ingreep duurt 30 tot 90 minuten en de patiënt wordt 1 tot 2 dagen na de ingreep uit het ziekenhuis ontslagen. De operatie heft de blokkade bij 85 tot 90 procent van de patiënten op en heeft het meeste succes bij het openen van korte delen van een aangetast vat. Ongeveer een derde of meer van de blokkade bereikt echter binnen een jaar wederom het oorspronkelijke ernstige niveau. Een tweede coronaire angioplastiek lost het probleem vaak op, maar omdat niet alle patiënten met een ernstige blokkade geschikte kandidaten zijn voor deze ingreep kan een kransslagaderbybass nodig zijn. Sommige blokkades kunnen te namelijk lang zijn of zich op plaatsen bevinden die moeilijk te bereiken zijn met een katheter. In deze gevallen wordt meestal een bypassoperatie aanbevolen.

Nieuwe kathetertechnieken worden voortdurend ontwikkeld. De atherectomiekatheter heeft aan het uiteinde een metalen cylinder met een roterende schijf die gebruikt wordt voor het afschrapen van plak van de binnenkant van de slagader. Katheters met lasers verpulveren de blokkades door middel van minuscule laserstralen. De vrijkomende gassen worden in de bloedbaan opgelost en uitgescheiden door de nieren, via het natuurlijke afvalverwerkingsproces van het lichaam.