Fytotherapie

Fytotherapie is afgeleid van de oude planten en kruiden geneeskunde. bij deze vorm van therapie worden zowel krachtig werkende plantaardige middelen als ook zwakker werkende middelen gebruikt. Tot de eerste groep behoren het vingerhoedskruid (digitalis), tot de tweede kamille en pepermunt. Van de geneeskrachtige plant worden de bloemen, bladeren, stengels, vruchten en/of wortels gebruikt. Deze bestanddelen worden op chemische noch op andere manier bewerkt, maar tot thee, koudwater-extracten, sappen, tincturen en zalven verwerkt.

Aloude traditie

De fytotherapie is een van de oudste vormen van geneeskunde. Uit geschriften van de Soemeriërs blijkt dat de geneeskracht van bepaalde planten al in de 5de eeuw voor Christus bekend was. In China zijn de eerste boeken over de kruidengeneeskunde 1.000 jaar later verschenen.

In de middeleeuwen werd de plantengeneeskunde door Paracelsus en Hildegard von Bingen verder ontwikkeld, en in de 19de eeuw bracht de pastoor Sebastian Kneipp het onderwerp opnieuw onder de aandacht. Uiteindelijk is het aan de Franse arts Henri Leclerc (1870-1955) te danken dat de fytotherapie wetenschappelijke erkenning kreeg. Tegenwoordig beleeft de fytotherapie weer een soort renaissance, gezien de algemeen groeiende belangstelling voor natuurlijke behandelingsmethoden.

Wat is de werking van fytotherapie?

Geneeskrachtige planten worden voor korte en langdurige therapieën gebruikt. Daarbij worden forte-preparaten in principe alleen voor kortdurende behandelingen van acute aandoeningen gebruikt en mite-preparaten eerder voor langdurige behandelingen of voor het verzachten van alledaagse kwaaltjes. De toepassingsmogelijkheden van geneeskrachtige kruiden zijn talrijk.

Ze kunnen bijvoorbeeld bij verkoudheden, maagdarmstoornissen, hartziekten en bij aandoeningen van lever en gal ingezet worden. Ze worden ook gebruikt om de wateruitscheiding te bevorderen en de algemene weerstand te versterken. In de praktijk worden verschillende heelkruiden dikwijls tot een combinatie-preparaat vermengd. Daarmee kan men een hele reeks symptomen tegelijk bestrijden.

Forte preparaten slechts voor korte duur.

Sommige geneeskrachtige planten hebben een werkzaam hoofdbestanddeel dat geïsoleerd en gezuiverd en vervolgens in de pure vorm als medicijn toegediend kan worden. Voorbeelden zijn de stof ‘atropine’ uit de belladonna plant of ‘digitalis’ uit het vingerhoedskruid. Aangezien de werking van forte preparaten zeer sterk is, moeten ze zorgvuldig gedoseerd worden. Overdosering of te langdurig gebruik kan ernstige bijwerkingen veroorzaken en de gezondheid schaden.

Mite preparaten ook langdurig

Zwak werkende heelkruiden worden gekenmerkt door hun milde en zachte werking. Daarom zijn ze bijzonder geschikt voor langdurige behandelingen. Vaak moeten ze zelfs langere tijd gebruikt worden, om hun werking te kunnen ontplooien. Toch moeten ook hier de doseringsvoorschriften zorgvuldig in acht worden genomen.

Hoe wordt fytotherapie uitgevoerd?

De plantenextracten kunnen in verschillende vormen toegediend worden. Voor uitwendig gebruik kan men bijvoorbeeld zwachtels en compressen aanbrengen. Men kan de dampen inhaleren of het aftreksel als darm spoeling of klysma gebruiken. Verder worden vaak thee kuren voorgeschreven, waarbij men gedurende 3 a 4 weken, 2 a 3 keer per dag een kopje thee moet drinken.

Door wie wordt fytotherapie voorgeschreven?

De behandeling met geneeskrachtige planten wordt door artsen en alternatieve genezers voorgeschreven. Gewone kwaaltjes kan men ook zelf met heelkruiden behandelen.