Privé-klinieken

Mede onder invloed van de groeiende belangstelling voor cosmetische chirurgie en de lange wachtlijsten in ‘gewone’ ziekenhuizen voor bepaalde ingrepen begint de privé-kliniek ook in ons land ingeburgerd te raken. Een verschil met het ziekenhuis is dat een patiënt niet langer dan 24 uur in een privé-kliniek mag blijven.

Overigens heeft in 1997 de minister van Volksgezondheid via een noodwetje de privé-klinieken willen verbieden. Haar argumentatie is dat ziekenhuizen verplicht zijn ook dure en ingewikkelde ingrepen uit te voeren, waarvoor zij een kostbare infrastructuur in stand moeten houden. Als er minder patiënten naar een gewoon ziekenhuis komen omdat zij in een privé-kliniek sneller worden geholpen, krijgt het ziekenhuis minder inkomsten. Het moet dan wel zijn tarieven verhogen. Privé-klinieken werken dus kostenverhogend, vindt de minister, en moeten daarom worden verboden. Maar volgens de Raad van State is die economische argumentatie in strijd met de Europese regels. Begin 1998 heeft een groot deel van de privé-klinieken zich echter bereid verklaard samen te gaan werken met ‘gewone’ ziekenhuizen, waarop de minister op haar beurt positief heeft gereageerd. Er wordt nu gedacht aan een vergunningenstelsel waarbij de privé-kliniek een samenwerkingsovereenkomst met een ziekenhuis moet hebben. Voorts vindt de minister dat de privé-klinieken toegankelijk moeten zijn voor alle verzekerden.

Privé-klinieken kennen sinds begin jaren negentig een gedoogsituatie. Zij mochten lange tijd uitsluitend het specialistenhonorarium in rekening brengen aan de patiënt of diens verzekeraar. De overige kosten, zoals verband, medicijnen, verzorging, huisvesting en dergelijke, mochten volgens het COTG niet worden vergoed. Eind 1996 vochten drie klinieken met steun van een verzekeraar die wel alle kosten voor privé-klinieken vergoedde, die regeling aan bij het College van Beroep voor het Bedrijfsleven. De rechter heeft de klinieken en de verzekeraar in het gelijk gesteld. Dat betekent dat privé-klinieken voortaan ook de bijkomende kosten in rekening kunnen brengen bij de patiënt of diens verzekeraar, waardoor hun concurrentiepositie ten opzichte van gewone ziekenhuizen aanzienlijk is versterkt.

Belangrijke voorwaarde is wel dat de tarieven van de kliniek in kwestie goedgekeurd zijn door het COTG én dat de verzekeraar meewerkt. Informeer vooraf hiernaar!

De meeste privé-klinieken beschikken over een klachtenregeling, maar een uniforme geschillenregeling is er nog niet. In overleg met de Consumentenbond wordt momenteel wel getracht tot zo’n standaardregeling te komen. Zolang die er niet is, moet u ermee rekening houden dat er eigenlijk geen echte regels en voorschriften voor privé-klinieken gelden. Wel heeft bijvoorbeeld de Nederlandse Vereniging voor Plastische en Reconstructieve Chirurgie ten behoeve van haar leden enkele richtlijnen opgesteld met betrekking tot privé-klinieken.

Daar staat onder meer in dat de vereniging geen principieel bezwaar heeft ten aanzien van privé-klinieken, mits ze voldoen aan kwaliteitscriteria. Leden van de vereniging dienen geen gebruik te maken van privé-klinieken waar screening, selectie, informatie en zorg aan leken wordt overgelaten. De operaties in deze klinieken dienen te geschieden door geregistreerde plastisch chirurgen. Leden behoren geen reclame te maken buiten hun eigen werkgebied en reclame binnen de regio dient van informatieve aard te zijn.


Relevante artikelen

Nog geen reacties geplaatst, wees de eerste.



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips