Stotteren

Stotteren is een stoornis van het praten die onder invloed staat van de zenuwen. Iemand die stottert heeft de neiging om met name de eerste lettergrepen van woorden te herhalen of deze uit te rekken, ofschoon de klanken zelf zonder fouten kunnen worden weergegeven. Stotteren ontstaat meestal reeds op jonge leeftijd. Door sommige onderzoekers wordt verondersteld dat erfelijkheid een rol speelt. Er zijn lichte vormen van stotteren, maar ook ernstige Het kan van voorbijgaande aard zijn, maar het kan ook blijven bestaan.

Wat is de oorzaak van stotteren?

Met name de ouders van stotterende kinderen denken telkens weer dat het veroorzaakt wordt door een bepaalde angstaanjagende gebeurtenis, bijvoorbeeld een ongeluk of een aanval door een hond.

Dergelijke gebeurtenissen kunnen het stotteren hooguit uitlokken. Stotteren is namelijk in de meeste gevallen een neurotische aandoening, en een neurose wordt altijd veroorzaakt door een psychisch conflict. Een erg strenge, repressieve opvoeding kan bijvoorbeeld bij kinderen gemakkelijk stotteren tot gevolg hebben. Hetzelfde geldt voor een gedwongen, abrupte overgang van linkshandigheid naar rechtshandigheid.

Waardoor wordt stotteren verergerd?

Jammer genoeg wordt nog altijd vaak de fout gemaakt dat men mensen die stotteren attendeert op hun verkeerde manier van praten. Men moet kinderen niet opdragen ‘op de juiste manier’ of langzamer te praten, of diep adem te halen en dergelijke dingen meer. Daardoor worden ze zich namelijk nog sterker bewust van hun spraakstoornis, waardoor ze nog meer gaan stotteren. Aan de andere kant is het stotteren afwezig wanneer iemand die meestal stottert, ‘zich vergist’ en niet let op wat hij zegt.

Uit onderzoek blijkt dat dergelijke verkeerde ingrepen bij de opvoeding een lichte en wellicht voorbijgaande vorm van ‘ontwikkelingsstotteren’ kunnen doen overgaan in een duurzame vorm van stotteren. De enig juiste houding is dan ook, om helemaal niet op het stotteren in te gaan.

Hoe is stotteren te genezen?

Mensen die stotteren gaan daar sterk onder gebukt. Ze ondervinden beperkingen in de omgang met andere mensen, in hun prestaties op school of op het werk, en ze kunnen helaas niet altijd rekenen op hulp of begrip van de kant van hun medemensen. In bepaalde gevallen is deze stoornis van het spreken echter te genezen. Daarbij is het van belang om zo vroeg mogelijk met de behandeling te beginnen. De behandeling moet te allen tijde worden uitgevoerd door iemand die echt vakkundig is op dat gebied. Het is namelijk vooral van belang dat naast het leren spreken ook de psychische problemen worden opgelost.


Relevante artikelen
1 reacties
  1. Stotteren wordt niet anders veroorzaakt dan door een vorm van een innerlijke nervositeit, en is ook de erfelijke factor. Deze kan sterk negatief beinvloed worden door het eten van bepaalde voedsel producten, en het stotteren verergeren . Daar komt nog bovenop het ontwikkelen van spraakangst ten gevolge van het stotteren . De stotteraar kan zijn spraak niet verder ontwikken en blijft achter met zijn spraakvermogen . De inzichzelf pratende stotteraar zal zeker niet stotteren , maar zodra hij/zij iemand wil aanspreken wordt het spreken belemmerd door het verhoogde vragende vermogen, of zijn nervositeit . Met een timingsprobleem heeft het dus helemaal niets te maken. Om deze problemen op te lossen zal de stotteraar ten eerste van zijn nervositeit verlost moeten worden, ten tweede zijn of haar spraakvermogen op te vijzelen door elke dag de zwemademhaling te doen. (Het simuleren van de ademstroom van de vlotte prater). Ook de nervositeit zal hierdoor sterk verminderen. Deze therapie is doeltreffend , natuurlijk en niet belastend. Maar verwacht niet dat je binnen een korte tijd van het stotteren af bent na een tijd van jarenlang stotteren . De volledige hersteltijd zal zeker een paar jaar in beslag nemen, maar het resultaat is verbuffend. Ik heb zelf vreselijk gestotterd. En om tot deze therapie te komen, ben ik hier een flink aantal jaren van mijn leven mee bezig geweest. Deze kennis en ervaring wil ik graag doorgeven aan een ieder die stottert, want stotteren is vreselijk. In dit artikel heb ik aangenomen dat de oorzaak van het stotteren voor bijna elke stotteraar primair een kwestie van nervositeit is . Ik had destijds dezelfde verschijnselen. Ik hoop dat ik met het schrijven van dit artikel heelveel mensen gelukkig kan maken.
    Zie ook , Doe het zelf Stottertherapie.

    J.Frits

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips