Ontrouw

Bijna alle mannen en vrouwen die getrouwd zijn of een vaste relatie hebben met één persoon vinden ontrouw een van de moeilijkste onderwerpen in de relatie. Los van het feit of de partners levenslange trouw of een ‘open’ relatie hebben afgesproken bijna altijd leidt de bekentenis van overspel of de ontdekking door de partner tot ruzie, tranen, gekwetstheid, verwijten, jaloezie, wantrouwen en soms ook tot scheiding.

Waarom is ontrouw kwetsend?

Krijgen we te horen dat onze partner ontrouw is, dan kunnen we eerst helemaal niet naar behoren reageren. Een wirwar van soms tegenstrijdige gevoelens overspoelt ons. We voelen ons achtergesteld en afgewezen. We zijn bang als maatje en als seksuele partner onaantrekkelijk te zijn geworden, en vaak bekruipt ons ook een enorme verlatingsangst. Dat is ook het geval als het overspel reeds enige tijd geleden plaatsvond.

We voelen ons bedrogen om ons gevoel en om de verwachtingen die we tot nu toe van onze partner hadden. Bovendien heeft ontrouw de bijsmaak van verraad. Plotseling lijken alle mooie herinneringen die je deelde met deze partner, waardeloos te zijn geworden. Want de partner deelt zulke ervaringen nu ook met een ander.

Waarom gaan mannen vreemd?

Bij Amerikaanse onderzoeken over het seksuele gedrag van de Amerikaanse mannen kwam het volgende naar voren, en de Europese mannen zullen er niet wezenlijk van verschillen: Meer dan 80% van de getrouwde mannen had af en toe wel zin in overspel, en ongeveer 70% zet deze behoefte op z’n laatst na drie huwelijksjaren om in daden. De opgegeven redenen sluiten meestal uit dat de ontrouw veroorzaakt wordt omdat de man niet meer van zijn partner houdt of haar niet meer aantrekkelijk vindt. Een van de belangrijkste redenen die mannen voor hun buitenechtelijke seks aangeven, is dat zij vaker met hun vrouw naar bed willen dan dat de vrouw daar zin in heeft.

Ontrouw

Bijna net zo vaak leggen mannen uit dat ze wel graag een vaste relatie hebben, maar monogamie onnatuurlijk vinden. Dat betekent dat ze enerzijds de zekerheid, de geborgenheid en het vertrouwen van een jarenlange relatie niet willen missen, maar anderzijds nieuwsgierig zijn naar een avontuur met een andere vrouw. Ze raken opgetogen en seksueel opgewonden, zoals meestal alleen in het begin van een relatie gebeurt. Sommige mannen geven ook onomwonden toe dat ze het als een bewijs van hun mannelijkheid zien, wanneer ze telkens weer andere vrouwen veroveren. Het geeft ze het gevoel een echte man te zijn en dat hun vrijheid door het huwelijk niet ingeboet heeft.

Waarom gaan vrouwen vreemd?

Van de meer dan 60 procent getrouwde vrouwen die weleens aan overspel denken, doet de helft het ook echt. Vermoedelijk zijn vrouwen trouwer omdat ze nog steeds op minder begrip stuiten dan mannen. Bij mannen is overspel nog steeds slechts een ondeugende overtreding.

Verwaarlozing

Vrouwen hebben vaak dezelfde reden om vreemd te gaan als mannen.Vaak speelt zeker ook een gevoel mee, in het huwelijk verwaarloosd te worden en niet genoeg waardering als vrouw te krijgen. Echtgenotes van mannen die veel tijd en energie in hun carrière steken, voelen zich vaak bijzonder eenzaam en niet geliefd. Ze zoeken niet zelden tederheid, geborgenheid en erkenning van hun persoon bij een andere man.


Relevante artikelen
2 reacties
  1. Helaas is het ons ook overkomen. Mijn vrouw (15 jaar mee getrouwd) is 6 maanden lang vreemdgegaan met een vader die ze tegenkwam tijdens een voetbalwedstrijd van ons zoontje. Ik ken hem notabene ook via het voetbal. Het begon met dat hij contact met haar zocht via Facebook na een gesprek langs het veld en van het één kwam het ander. Ze ontmoetten elkaar eens in de week ongeveer op een afgelegen parkeerplek vlak en hadden korte vrijpartijtjes voordat ze van haar werk weer naar huis ging. Ik kwam er achter toen ik een chatsessie op haar telefoon ontdekte.

    Het is nu 5 maanden later en er valt nog veel te verwerken. Mijn vrouw heeft ontzettend veel berouw getoond en er direct een punt achter gezet. Ik ben na mijn intense woede en verdriet over mijn trots heen gestapt omdat ik nog ontzettend veel liefde voor haar voel. Ons huwelijk was ook helemaal niet slecht, heel liefdevol zelfs. Onbegrijpelijk dat zo iets kon gebeuren! Het was voor haar ook geen verliefdheid, het ging haar om de aandacht en de afleiding. Heel cliche: ze stond niet stil bij de mogelijke consequenties. Voor ons trouwe partners onbegrijpelijk, voor de daders van ontrouw waarschijnlijk heel herkenbaar.

    Ik zat uiteraard boordevol vragen en tijdens flink wat scheld- en huilsessies kwamen we er achter dat het echt iets is wat met het zelfbeeld van mijn vrouw te maken had. In therapie zijn we er achter gekomen dat ze uit een verkeerde vorm van rebellie een leegte probeerde op te vullen. De leegte bleek een jarenlange depressie te zijn die sluimerde zonder dat ze het doorhad. De therapeut heeft ons enorm geholpen, maar ja de woede en het verdriet borrelen geregeld nog op. Gelukkig is er ook veel verbinding en is de liefde ook weer heel intens. We willen met elkaar door, maar uiteraard mag zo iets nooit meer gebeuren. Ik wil wel zeggen dat ook ik altijd geroepen heb dat ik zo iets nooit zou pikken, maar soms zijn dingen in de realiteit toch niet zwart of wit. En als de liefde er echt nog is, er oprechte berouw is en de wil om met therapie 1. aan de slag te gaan met jezelf (de dader met name) en 2. met elkaar om de verbinding en het vertrouwen weer te herstellen, dan kom je echt ver. Uiteraard blijft het een zeer pijnlijk litteken (we praten er ook nog veel over, maar ik probeer dan vooral niet verwijtend te zijn, wel dat het mij nog steeds pijn doet, mijn mannelijkheid heeft aangetast alsook mijn trots en eer en dat ik het daar heel moeilijk mee heb op momenten) en niemand verdient het om hier slachtoffer van te worden, zeker niet als zoals bij ons er echt gewoon niets aan de hand was/is met ons huwelijk. Maar het is gebeurd en de waarheid is lelijk. We gaan nog steeds naar therapie, al is de frequentie nu wel aan het verlagen. We doen veel samen, genieten van elkaar, van de seks (ja gek genoeg is die alleen maar beter geworden) en van ons gezinnetje. Maar soms als ik mijn zoontje naar voetbal moet brengen of ik als een man zie die op hem lijkt, dan word ik weer helemaal eng van binnen herleef ik alles opnieuw. Ik kan alleen maar hopen dat dat met de tijd minder wordt. Ik wil namelijk door met mijn vrouw en zij met mij. De liefde gaat alles overwinnen, maar het blijft een proces, met ups en downs. Ik hoop dat ik anderen in ieder geval een hart onder de riem kan steken: het kan goed komen, maar dan moet je er wel allebei 100% voor gaan.

  2. Hi Levi. OK hoop dat t een klein beetje mocht opluchten jullie verhaal hier te delen. De tijd heelt sommige wonden. Zeker als de relatie met je vrouw nu verdiept is na wat er was gebeurd. Ontrouw is een vorm van verraad. Maar ook een teken dat de ontrouwe partner iets zocht wat hij/ zij mist in de relatie. Ik wens jullie veel liefde, warmte, passie, betere communicatie en hoop dat deze ervaring jullie wakker heeft geschud nooit de relatie voor lief te nemen. Liefs.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

MEDISCH VOORBEHOUD

De informatie op Menselijk Lichaam is géén medisch advies. Neem bij twijfel over gezondheid, behandeling of medicijnen altijd contact op met een arts, specialist of apotheker.

Meer informatie

Meld je aan voor de nieuwsbrief

Met het laatste nieuws en gezonde tips