Huid vet: talg

De tot kluwentjes gewonden buisvormige huidklieren produceren voor het haar een olieachtige substantie (sebum), ook wel talg genaamd. De talg mondt in de regel in een haarzakje uit, soms ook direct aan de huidoppervlakte (porie).

Talg komt via een haar aan de oppervlakte en werkt als een soort leervet, min of meer als een natuurlijke haarverzorger. Zij houdt het haar soepel en veerkrachtig en geeft het een natuurlijke glans. Talg maakt het haar ook waterbestendig, zodat water erlangs naar beneden loopt zoals over de veren van een eend en al het vuil en stof meeneemt.

Als men echter het haar gaat wassen, vooral met een sterk reinigende shampoo, wordt de talg uit het haar verwijderd en verdwijnt ook de natuurlijke bescherming. Een gevolg is dat het haar droog wordt.

Op allerlei manieren kan de talgafscheiding gestoord worden met als belangrijk kenmerk schilfering. De aandoening begint vaak in de puberteit wanneer de talgklieren actiever worden. De oorzaken zijn onbekend, maar hormonale factoren schijnen van betekenis te zijn. In de lichtste vorm komt de aandoening alleen voor op de schedelhuid en doet daar roos ontstaan. Vaak treedt bovendien haaruitval op.

De meest voorkomende variant is die waarbij de schubben vettig worden. Zij kunnen niet gemakkelijk worden losgemaakt. Bij behandeling tracht men de schilfers los te maken, de schedelhuid te drogen en de grondoorzaak te behandelen.