Pleuritis

Borstvliesontsteking; veel voorkomende, vaak onopgemerkte complicatie bij pneumonie, ziekte van het hartzakje en longtuberculose. Pleuritis ontstaat door ontsteking van de pleura, het vlies dat zowel het longoppervlak als de binnenkant van de borstkas bekleedt. De ziekte kan plotseling optreden (acute pleuritis) of zich langzaam ontwikkelen en dan van langere duur zijn (chronische pleuritis). Bij acute pleuritis wordt het gladde, vochtige oppervlak van de pleura droog en ruw. Daardoor ontstaat het typische schurende geluid van de ‘droge pleuritis’: het klinkt alsof twee stukken leer tegen elkaar schuren. Daarbij treedt pijn in rug en zijden op en een droge, prikkelende hoest.

De droge pleuritis gaat vaak over in natte pleuritis (pleuritis exsudativa). Daarbij wordt door het oppervlak van het borstvlies een grote hoeveelheid sereuze (weiachtige) vloeistof gevormd. De pijn ten gevolge van het over elkaar schuren van de droge pleurabladen verdwijnt dan. Vaak ontstaan opeenhopingen van vocht in de borstvliesholten, aangeduid als pleura-empyeem. Tijdens de genezing hebben de ontstoken bladen van het borstvlies de neiging aan elkaar vast te groeien en een soort ‘zwoerd’ te vormen. De eerste symptomen van pleuritis zijn vaak pijnen in de zij. Hierna ontstaat koorts, een kougevoel en een droge hoest. Zodra zich pleuravocht vormt, wordt de stekende pijn afgewisseld door ademhalingsmoeilijkheden.

Behandeling

Het is allereerst van belang de ziekte te behandelen die de oorzaak is van de pleuritis of de vochtuitstorting in de pleuraholte.

In sommige gevallen kan het noodzakelijk zijn de pleuraholte gedurende enige dagen te draineren om het vocht te laten afvloeien.

Geneesmiddelen

In de meeste gevallen worden analgetica (pijnstillende middelen) en ontstekingwerende middelen voorgeschreven. Soms wordt codeïne voorgeschreven om de hoest te bedwingen.