Lawaai

Lawaai is een sterk geluid, dat het zenuwstelsel onaangenaam prikkelt. Onderscheid wordt gemaakt in ontploffingsgeluiden van korte duur en geluiden die lange tijd aanhouden, zoals in sommige takken van industrie (bijvoorbeeld de metaalverwerkende industrie) voorkomen. Ze kunnen tot gedeeltelijke of algehele (lawaai)doofheid.

Zie ook oorziekten leiden. Pasgeborenen hebben een instinctieve angst voor lawaai. De meeste mensen kunnen – weliswaar ten koste van hun gezondheid – aan aanhoudende en gelijkluidende geluiden wennen, wanneer ze er lange tijd aan blootgesteld zijn (bijvoorbeeld radiomuziek, straatgeluiden, machinelawaai). Andere mensen zijn van nature gevoelig voor lawaai en kunnen er nooit helemaal aan wennen. Bijzondere geluidsgevoeligheid, hetgeen steeds een alarmsignaal is, treedt telkens op bij verslechtering van de gezondheidstoestand of in aansluiting op een ernstige ziekte of een operatieve ingreep, dus in een toestand van zwakte of hulpbehoevendheid. Om deze redenen worden ziekenhuizen zo mogelijk in die delen van de stad gebouwd, waar de geluidsoverlast het minst is.

Aanhoudend lawaai leidt tot verhoging van de bloeddruk en toename van de basisspanning van het spierstelsel. Het lichaam wordt onbewust in een alarmtoestand gebracht. Dat leidt tot het bijbehorende energieverbruik: werklust en energie blijven achterwege en de betreffende persoon kan door slapeloosheid worden gekweld. Lawaai is meetbaar. Als meeteenheid wordt de foon (eenheid van geluidssterkte) gebruikt, ook wel bel en decibel.