Hoofdluis

Hoofdluis veroorzaakt waarschijnlijk meer ongemak dan welke andere vorm van parasieten dan ook die leven van menselijk bloed en ze wordt aangetroffen op de hoofdhuid van mensen uit alle sociale klassen en achtergronden. De hoofdoorzaak van het verspreiden van hoofdluis is het gezamenlijk gebruiken van kammen, borstels, hoeden en haaraccessoires, zoals baretten en haarbanden. Hoofdluis komt vaak voor onder schoolkinderen.

Hoofdluis bevindt zich voornamelijk op de hoofdhuid. De vrouwelijke luis legt per dag vijf à zes eitjes, en bevestigt ze aan de haarschacht. Deze kleine, witte eitjes, of ‘neten’ zijn gemakkelijk te onderscheiden door van dichtbij achter de oren en in de nek te kijken. De kleine luizen komen na acht à tien dagen uit het ei en bereiken na twee weken de volwassenheid, waarna de cyclus zich herhaalt. Luizen hebben geen vleugels, ze hebben poten met klauwtjes waarmee ze zichzelf aan het haar vastklampen tijdens het bloedzuigen. De kleine en grote luizen voeden zich tweemaal daags en laten kleine, jeukende gaatjes achter, die kunnen leiden tot geïrriteerde, vochtafscheidende huid.

Er zijn verscheidene vrij en op recept verkrijgbare geneesmiddelen voorhanden om hoofdluis te bestrijden. Veel van die middelen bevatten pyrethrine: een natuurlijke plantaardige pesticide. Deze middelen doden de luizen en neten door hun zenuwgestel te vernietigen en ze zijn veilig te gebruiken door mensen en dieren, mits juist toegepast.

Na uw arts of apotheker geraadpleegd te hebben over de beste behandelingsmethode, dient u de gebruiksaanwijzing van de ‘ontluismiddelen’ goed op te volgen. De gebruikelijke stappen zijn: was het geïnfecteerde gebied goed; breng het middel op en laat het de voorgeschreven tijd zitten; spoel het gebied goed af en verwijder het middel; als het haar droog is, gebruik dan een netenkam om de neten te verwijderen; herhaal de behandeling na een week om de eitjes die het overleefd hebben te doden.

Het is van belang om uw arts of apotheker te raadplegen voordat u gebruik gaat maken van vrij verkrijgbare geneesmiddelen of behandelingsmethodes. Zij kunnen u inlichten over het juiste gebruik ervan en over mogelijkebijwerkingen en contra-indicaties.